E-Dergi

Kültür bakanlığı yayınlarındaki DİVANla aynı sanıyordum, değilmiş. Dante’nin, Lope de Vega’nın çağdaşı bir aşık. Erken bir Avrupa don juanı. Yer yer dantenin beatrice’e seslenişine yalvarışına benziyor şarkıları. İnce iş.

Habisin, Katolikliğin, eski çağlar romansının ve britanyaya özgü karanlık neşenin usta işi bir dışavurumu. Kitabı, kapağını hiç görmeden bilmeden okusanız bir ortaçağ halk destanı anlatısı okuduğunuzu hemen anlarsınız. Bir karakteri olan gerçek bir klasik valla.

Yanılmıyorsam ADAM yayınlarından okumuştum ilk defa. Bizim için fazla Avrupalı ve belki biz Avrupalı olduktan sonra da gereksiz bir isim.

Epik/toplulukçu/hitapçı şiirin cins isimlerinden biri. Kendine özgü bir topluluk ve hitap tarzı var, yani topluluğu da hitabı da muhayyel olandan beleniyor. Yeni çağlar destanı ama saf, pürr kahraman yok. Bukleye tecavüz, isminden de sanılacağı gibi ahlaki bir bunalımın şiddetini yansıtmıyor. Şiddeti tezatla vermek istemiş. Daha doğrusu saflığın yitirilişini. Tercüme de usta ellerden çıkma bu arada.

Müthiş bir şey. En büyük romancının mahremine dahilmişsiniz gibi hissediyorsunuz. Neden daha önce tercüme edilmemişti ki? Bir nihilist bir anarşist bir koca ve bir romancı olarak haller… azap tutku özgürlük esaret dolu satırları arka planına ait çok şey var kitapta.