E-Dergi

Savaş, soykırım gibi felaketlerin içinde bir kadının rol aldığını düşündünüz mü hiç? O naif eller bir kalaşnikof tutuyor ve diğer yandan da zafer işareti yapıp gözlerinden deyim yerindeyse ateş saçıyor. Ben hiç düşünmemiştim, belki de düşünmek istememiştim diyelim. Keza benim gözümde kadınlar ve çocuklar her zaman savaşların hiçe sayılan, güç savaşları arasında kaybolan figürleri olmuştur hep. Ama Lower, bazen öyle olmadığını; düşman kendine saldırdığında kendini öldürmek için yanında bıçakla gezen kadınlar olduğu gibi, duygusal tutkuları, mesleki hırsları, maddi ihtiyaçları gibi nedenlerle gözlerini karartabilen ve kolayca insan öldürebilen kadınlar da olduğunu anlatmış. Ürpertici gerçekliğiyle şaşırtıcı bir roman.

Bir labirent düşünün.. Her bir köşeyi döndüğünüz de 'tamam, bu defa çıkışı buldum' diyorsunuz. Ama güm ve ters köşe.. En baştan bir daha! İşin tuhaf tarafı bu sil baştan durum sizi yormuyor, aksine matruşka gibi hikaye içinde hikaye size keyif veriyor. Ana ve ara renkleriyle sürükleyici, hareketli ve şaşırtıcı bir kitap. Bir Serenad ile kıyaslayıp bu kitaba haksızlık etmeyeceğim tabi ama Livaneli severler için tam notluk bir eser.

İtiraf etmeliyim ki, çerez bir kitap olarak başladım kitaba. Ama sonra içinde kayboldum. Her sayfasında ayrı bir acı hissettim içimde. Boğazıma bir yumru yerleşti ve uzunca bir süre de oradan gitmedi. Bir çocuk sahibi değilim, olsam bu kitabı sonuna kadar okumaya dayanabilir miydim bilmiyorum. Çocuk istismarıyla ilgili sayılar gün geçtikçe artarken, bu kitabın her yetişkinin okuması gereken bir kitap olduğuna inanıyorum.

Eğer kitabın yazarını bilmeden okusaydınız, Livaneli olduğunu tahmin etmeniz oldukça güç olurdu. Hemde inceden inceye dokundurmalarına, keskin zeka ve mizah anlayışına rağmen. Her kesimden insandan bahsetmesine karşın, başrol de ne Zehra ne Emre ne de başka biri, çok sesliliği ve tarihiyle İstanbul var. Hayranlıkla okudum ve bitmesin istedim. Okuduğunuza asla pişman olmayacaksınız!

Her kız çocuğu gibi biraz ''babacı'' olduğumdan mıdır bilmem, adını gördüğümde hiç düşünmeden attım kitabı okuma listeme. Ve pişman da olmadım. Detayı bol ama bir o kadar da kusursuz bir anlatımı var. Umut, hüzün, buruk bir yürek.. Abilene ile yaprak gibi oradan oraya sürükleneceksiniz.. Hikayenin sonu mu? Biraz kırık dökük, eksik ama mutlu..