E-Dergi

Yaşlılık ve ölüm üzerine her zamanki Fournier anlatımıyla alaycı, nüktedan ve düşündüren, bolca altını çizdiğim aforizmalar olan bir kitap. Okuduğum 7. Fournier kitabı. Külliyatını tamamlamak üzere olduğum kitabının da bu olması kitap kadar ironik. Okuduğum hiçbir kitabı pişman etmedi. Kiminden az kiminden çok öğrendim.
-Ölümden sonra hayat var mı?Kesin olan şey şu ki,hayattan sonra ölüm var.
-Ben on yaşında iken bir ihtiyar otuz yaşında idi.Ben otuz yaşında iken bir ihtiyar elli yaşında idi.Ben elli yaşıma girdiğim zaman bir ihtiyar yetmiş yaşında idi.Ona ne zaman yetişeceğim?

Hikayeler konuları itibariyle bir hayli ilginç.Ters köşeler üzerine inşa edilmis hikayeler kimi zaman ana karakterin kim olduğuyla-ki bu bir hayvan bir organ olabiliyor ve bunu hikayenin ortasına gelince anlıyorsunuz-kimi zaman da sonları dolayısıyla şaşırtıyor.Son öykü ise sonlara atfettiğimiz sorumlulukları yerine getiren güzel bir kapanış.

Kült filmlerdeki gibi çıktığında yeterince ilgi görmeyen yıllar geçtikten sonra değeri anlaşılan bir kitap.Küçük Barış'ın ağzından mektuplar şeklinde gayet akıcı,masumane bir anlatımı ve sağlam bir sistem,dönem eleştirisi var.
-Kuşlar tutsak yaşayamazlarmış.Ya çocuklar,İnci? Onlar tutsak yaşayabilirler mi?

Fantastik kurgusal bir roman.Hikaye içinde hikaye şeklinde ilerliyor.Bölümlere ilginç şekilde girip ana hikayeye bağlanmasını beklemek heyecanlı ve merak uyandırıcıydı.
-Yaşanılanlar,görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun,macera insaoğlu için büyük bir nimetti.Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk,bu Dünya'nın şahidi olmaktı.

Farklı yaşamlara sahip insanların ölümle eşitlendiği bir kitap.5 farklı statü,5 farklı öykü,5 ölüm.Hikayeler çok sarsıcı olmaktan uzak,verilmek istenen mesaj dolayısıyla gayet güzel.
-Para ölümü zehirlerse,ölümden bir tek öfke çıkar.Tabutların üzerinde insanlar dövüşür.