E-Dergi

Silahşör, Kara Kule serisi hakkında bilgi sahibi olunmadan okunduğunda küçük de olsa hayal kırıklığı yaratabilecek bir Stephen King romanı çünkü ustadan beklenti çok büyük.
Ancak bu durum okumak isteyenlerin kesinlikle hevesini kaçırmamalı zira Silahşör bundan tam 33 yıl önce yazıldı yani Silahşörü, "Usta"nın, kalfalık dönemi eseri olarak değerlendirebiliriz.
Tabi ki aynı şeyi serinin diğer kitapları için söyleyemeyiz Usta'ya neden "Usta" dendiğini anlamak için serinin tamamı okunmalı.
Silahşör ve serinin geri kalan kitaplarıyla ilgili 2 tane eleştirim olacak bu 2 eleştirimde yıllardır Stephen King'in ekmeğini yiyen, "Yayıncılıkta 55 altın yıl" diye övünen ancak gözümde değerini fazlasıyla yitirmiş olan Altın Kitaplara, Silahşör'ün kapak kağıdı şimdiye kadar gördüğüm en ince ve adi kapak kağıdıydı 15. baskısını yapmış bir kitap bu kadar kalitesiz bir kapakla basılmamalıydı

Büyücü ve Cam Küre, serinin tam ortasında Kara Kule arayışına verilen bir mola niteliğinde.
800 sayfalık kitabın yaklaşık 600 sayfasında Roland'ın gençliği ve ilk aşkı anlatılmakta ayrıca Kara Kule arayışının temeli de bu dönemde atılmakta. Buna rağmen bu bölümü, uzunluğuyla, kurgusuyla kitap içinde ayrı bir kitap olarak değerlendirebiliriz. Bu her yazarın altından kalkabileceği bir tarz değil.
Büyücü ve Cam Küre uzun soluklu seriye nefes aldıran bir kitap olmuş. Açıkçası benim oldukça hoşuma gitti.
Ayrıca yazar bu kitapta en beğenilen kitaplarından biri olan Mahşer'e de bolca gönderme yapmış. Mahşer'in kötü karakteri burada da karşımıza çıkmakta. Ustanın sıklıkla uyguladığı bu taktik, kitapları okurken insanın suratında ayrı bir tebessüm yaratmakta.

Anahtar Deliğinden Esen Rüzgar, Kara Kule Serisinin 8. ve son kitabı olarak çıkmasına rağmen aslında serinin 4. kitabı Büyücü ve Cam küre ile 5. kitabı Callanın Kurtlarının arasındaki bir dönemi anlatmakta.
Zaten Ustada bu durumun kitabın giriş kısmında "bu kitabı Kara Kule 4.5 olarak değerlendirebiliriz" diye belirtmiş. Seriye yeni başlayacak olanlar bu sırada okumalı.
Kitabı değerlendirmek gerekirse Stephen King, Büyücü ve Cam Kürede yapmış olduğu hikaye içinde hikaye anlatma işini bir adım daha ileri götürmüş. Şöyleki; Kara Kule arayışı sürerken Roland, fırtına nedeniyle sığındıkları taş evde arkadaşlarına geçmişte başından geçen bir hikayeyi anlatırken, bu hikayenin içinde de başka bir hikaye daha anlatıyor. Yani 3 katmanlı bir kitap olmuş. Kitabı okurken bu durum İnception da ki rüya içinde rüya içinde rüya kurgusunu hatırlattı.
Daha fazla uzatmaya gerek yok yolculuğun sonuna daha 3 kitap var Kara Kuleyi aramaya devam...

Otomatik Portakal uzun süredir okumayı düşündüğüm ancak hep ertelediğim bir kitaptı.
Kitap karanlık bir gelecekte geçmekte ve ilk 80 sayfasında 4 serserinin işlediği suçlar anlatılmakta, buraya kadar olan bölüm "bu kitap neden bu kadar abartılmış" dedirtiyor insana. Bu bölümden sonra biraz ilginçleşiyor, insana hayata dair sorular sorduruyor ancak yinede bende beklediğim etkiyi yaratmadı. Bunun sebebi; belki beklentiyi yüksek tutmam, belkide Cesur Yeni Dünya, Biz, 1984, Fahrenheit 451 gibi türün başyapıtlarını okuduktan sonra Otomatik Portakalı okumamdır.
Ancak her şeye rağmen, 1 günde rahatlıkla okunabilecek, dili ağır olmayan, bir kitapseverin okumasını tavsiye edeceğim bir kitap.

Trendeki Kız "reklamı fazla yapılan kitaplar hayal kırıklığı yaratır" düşüncemi tastikleyen bir kitap oldu benim için.
Fazlasıyla sıradan bir konu, derinliği olmayan karakterler, sığ bir anlatım ve şaşırtmayan bir son.
Tess Gerritsen'in "Nefes kesici, yoğun ve şaşırtıcı derecede beklenmedik." değerlendirmesini kitap kapağında görüp kimse kanmasın alakası yok yalnız; "Elinizden bırakamayacaksınız" tespiti doğru, kitabı elimden bırakamadım ancak beğendiğim için değil bir an önce bitirip kurtulmak için.
Böyle bir kitabın en çok satanlar listesinde yer alması tamamen bir pazarlama başarısıdır.