E-Dergi

Yusuf Atılgan'ın okuduğum ilk romanıydı. Edebi dil olarak müthişti bence, yer yer monologlar, parantez içinde sanki üçüncü bir kişi konuşuyor/bizimle okuyor hissi, betimlemeler vs. Garip bir ifade şekli var Atılgan'ın, o çılgınlığın içine giriyorsunuz. Ama tüm bunlarla beraber ben maalesef hikayeye bağlanamadım. Bitmesin diyemedim. Çünkü o aşırı gariplik bir süre sonra sıktı. Resmen nefessiz kaldığımı, düze çıksa da nefes alsam dediğimi hissettim. Oğuz Atay dünyasını sevenler bu romanı da seveceklerdir ama tarzınız değilse boşuna almayın.

Kitap bir rehber tarafından yazılmış ve vaad ettiği gibi, bilgi yığınına boğmadan konuyla ilgili tüm noktalara sade ve akıcı bir dille değinmiş. Kitap renkli baskı, her sayfasında fotoğraf ve resim var. Birçok yazara göre gerçekten başarılı ve zor bir iş yapmış çünkü dediği gibi Anadolu tarihi çok derin. Kitap bilgiler verip tarih anlatıyor ama gerçekten her sayfasını heyecanla okudum, yepyeni bilgiler edindim. Rehberler ayrı sevecektir ama benim gibi tarih severlerin de zevkle okuyacağı, herkesin kütüphanesinde bulundurması gereken bir kitap.

Son eseri değilmiş, ön sözde verilen bilgileri iyi okumak gerek. Yine bir Shakespeare özgünlüğü ve muhteşem dili ama açıkcası felsefik anlamına ben ulaşamadım :) Hikaye de güzeldi ama üstadın çok daha başarılı oyunları var. Naçizane düşüncem.

Felsefe itibariyle yakın hissediyorum ancak dedikleri kadar zormuş okuması. Bir süre ara vermeyi düşünüyorum. Çeviriden de kaynaklanıyor mu bilmiyorum ama bazı cümleleri gerçekten anlaşılması zor ve bağlantı kurmakta zorlanabiliyorum.

Gerçekten de Yahuda'nın gözünden baktırabilmiş yazar. Çok kısa sürede okuyup bitirdim. Konuya ilginiz var seveceksinizdir.