E-Dergi

Kitabı az önce bitirdim. Daha önce başka bir kitaptan hiç bu kadar rahatsız olmuş muydum hatırlamıyorum. Aslında hepimizin bildiği gerçeklerle bu kadar acımasız bir şekilde yüzyüze kalmakta çok zorlandım okurken. Yarıda bırakmak daha kolay geldi ama bırakamadım. Bir insan olarak, dahası bir kız annesi olarak yarıda bırakmak bana ayıp geldi, utanç verici geldi. İçim parçalana parçalana , lanetler saydıra saydıra okudum. Şu anda çok üzgünüm ama çocuk istismarıyla ilgili kendi yaşantımda çok daha aktif bir şekilde savaşacağımı da biliyorum. Bu kitabı her zaman göz önünde bir yerlerde bırakacağım ki hayat telaşesi içinde bu duygularım şiddetini kaybetmesin. Yüreği kaldırabilecekler okusun, keza kaldıramayacaklar da.

Fikrime göre kitaplar başkalarının olumlu ya da olumsuz görüşleri dikkate alınarak değerlendirilmemeli, çünkü herkesin beğeni yelpazesi çok farklı, herkes kararını kendisi okuyup vermeli. Ama Grinin Elli Tonu benim nazarımda oldukça popüler olmayı başarmış bir pembe dizi kitabı sadece. Maalesef kimseye tavsiye edemeyeceğim.

Okuduğum ilk Zülfü Livaneli romanıydı. Çok geç keşfettiğime üzüldüm açıkçası. Yorucu ve ağdalı tasvirler, sonu gelmeyen cümleler yoktu. Gayet akıcı, anlaşılır, sade ama sağlam bir dille yazılmış. Aslında kitap okumaktan ziyade, bir film izliyormuş hissine kapıldım. Filmi yarım bırakamadığımız gibi kitabı da bırakamadım dolayısıyla. Deyim yerindeyse romanı bitirene kadar günlük faaliyetlerime neredeyse tamamen ara verdim. Kitabının sonunun çifte sürprizle bitmesi de ayrıca bir sürpriz oldu benim için. Gönül rahatlığıyla herkese tavsiye edebileceğim bir roman.

Okuduğum ender farklı, absürd romanlardan. Hem bu kadar zeka küpü ol, hem de 5 yaşın getirdiği o masumiyet ve saflığı da kaybetme. Kitap beni daha ilk satırlarında çekip içine aldı, bitirene kadar da çıkamadım. Vurgun yedim desem yeridir. Böylesine değişik bir bakış açısını herkese şiddetle tavsiye ediyorum. Bu kitaptan sonra 5 yaş grubuyla sohbetlerime daha dikkat eder oldum açıkçası, ne olur ne olmaz :)

Hadi bir sayfa, hadi şu sayfayı da diye diye iş yerimde bir günde okuyup bitirdiğim bir diğer Hande Altaylı romanı. Çok beklentiye girmeden, çok kafa yormayacak, deyim yerindeyse "sessiz, sakin" bir roman okumak isterseniz bu kitap tam biçilmiş kaftan.