E-Dergi

Bazı şiirlerinin vasatın da altında olduğu filan söylenilmiş. Bu Metin Eloğlu'nu ve şiirini tanımamakla ilgili. Şairin şiiri kendine münhasırdır. Vedat Günyol'un bır yazısında kendisinden şöyle söz edilmiş: "şairaneliği ellerinin tersiyle şiirden atıp, senli benli günlük konuşma dilini benimseyen Garipçi'leri de aşarak, ayıp kavramına bır doğallık, bir bağışlanırlık, hatta sevimlilik kazandırmış olması oldu. Özellikle kitapta da karakteristik şiirler seçilmiştir.

kısa kısa biraz:

"biliyordur ki bir eylemdir yerine göre susmak."

"İsterim geçmek isterim az az yaşamakla bir şeyleri
Mavi bir zamandan kalma'yı, mavi bir zamanı bilme'yi"

"O da var olanın ağır ağır yokluğu"

" Bir gülüş kanamak üzere, ve gizli"

"Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum
Yeniden doğmak için çıkardığım yangından."

Kuyunun dibinde ak bir taş gibi
İçimde bır anı bilmiyor durmak.
Bu içimin sevincidir ve kederi,
Savaşamıyorum ve istemem savaşmak.

Yakından bakan herkes, sanırım
Birden görür gözlerimde bunları.
Hüzünlenir ve düşüncelerle dalgın
İzler bu öyküde derin ağrıları.

Bilirim, tanrılar dönüştürdüler
Maddeye insanoğlunu bilinci öldürmeden.
Yaşasın diye hep bu olağanüstü hüzünler
Benim anılarıma dönüştün sen.

Acayip bir birikim.
Bu kadar meseleye farklı bakış açısı geliştirmek kolay olmasa gerek. Üstelik bu açı tamamen eleştiri ve mizahi bir içeriğe sahip. Bir insanın tüm dünyayı kapsayan kişilere, olaylara, fikirlere eleştiri geliştirebilmesi için istidatlı bır bilgeye sahip olması gerekir. Papi'nin yaşamı bende ciddi bır merak oluşturdu. Kendisi hayata ve insana karşı hep zıt bır karakter mi acaba? Zaman zaman bır insanı bunları neden düşünür, neden yazar diye sorasım geldi.
Modern insanın karşı karşıya kaldığı bir çok şeyi gösterme çabası diyebilir miyiz buna?
Genel olarak kitabın "mükemmel" bir kurgusu var denilmiş. Bana kalırsa kurguda bir mükemmellik yok ama içerik olağandışı ve bazı kısımlar olağanüstü. Çok sevdim. Çok beğendim.

Pamuk kitapta bilinç akışı tekniği kullanmış. Nedendir bilmiyorum bu teknik Pamuk'un üslubuyla kitabın kurgusunu soğuklaştırmış. Üslup o kadar buzki, kitaptaki hiçbir karakterle bağ kuramadım. Sadece düşünce dünyasında yaşayan karakterler olmadıkları kişilerin hayalini kurup duruyor. Geri dönüş hâli ile kurgulanan sahnelerde ise Doğu Batı kuramı, tanrı varlığı, insan ilişkisi gibi konulara ışık tutulmaya çalışılıyor. Ne yazık ki yazar tüm bu konularda objektifliğini koruyamıyor. Objektif bakamadan kendi çerçevesinden yazıyor.