E-Dergi

Bahadır Hocanın kalemini çok severim. Dili anlaşılır, akıcı ve okuyucuyu alıp götürüyor başka diyarlara. Bu kitapta tam da öyleydi. Tahsin Paşanın ağzından öğreniyoruz Abdülhamid dönemini. Abdülhamid Dönemine ilgi duyanlar için biçilmiş kaftan niteliğinde. Duygusal yolculuğa hazırlanmak isterseniz bu kitap tam da size göre!

Uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı. Zaman zaman satırlarında dinlendiğim, nefes aldığım, kendi içime dönebildiğim, iç sesimi duyabildiğim; aynı zamanda da içeriğinden dolayı ürktüğüm, korktuğum, geçmişe dönüp düşünmemi ve sorgulamama neden olan bir kitap oldu.
Kitabın birçok konularla muhtevası var: cimrilik, buğz, haksızlık, dünya sevgisi, kıskançlık, riyâ, Allah’tan başkasına dayanmak, kadere rızâ göstermemek, sû-i zân, ucub, öfke gibi. Kitap, bu kötü özelliklerin farkına varılmasına, nasıl tamir edilebilir sorusuna edebî bir dille yanıt bulmaya çalışmış.
İnsanın kendi nefsine dönebilmesini, Allah’ı çokça hatırlamasını âdeta manevi yaralara çare bulmasını sağlayan; zikirle aklını, ruhunu donatan ve bir Müslümanın öncelikle Allah’a giden yolda hangi zikirleri ağzından eksik etmemesini gösteren başucu niteliğinde karanlığı aydınlığa çeviren bir kitap oldu diyebilirim.

Adeta bir öğütler kitabı niteliğinde. Kitap, her konudan insana öğüt verici tarzda uyarılarda bulunuyor, yolunu kaybetmiş, karanlıkta kalmış insana ışık oluyor. Bazen de doğru bildiğimiz yanlışları gözler önüne seriyor. Bu bakımdan kendimizi bulacağımız; çevremize, dostlarımıza nasıl davranmamız gerektiğini anlamamızı sağlıyor. Neyi yapıp neyi yapmamamız hususunda keskin uyarılarda bulunuyor. Ne diyelim böylesine içeriği zengin, şu zamanda kesinlikle okunması değer bir tasavvuf klasiğini bence okumak gerek.

Yazarın ilk okuduğum kitabıydı ve iyi ki okumuşum dedim. Distopik bir eser olmasının yanında konusu, yazım tarzı, üslûbu ile ölümün soluğunu ensemizde hissettiğimiz şu günlerde bu kitap
beni kendisine çekti. İlk sayfalarda biraz yabancılık hissetsem de sayfaları çevirdikçe kitap sizi alıyor bambaşka dünyaya aslında içimizde barındırdığımız ve farkında olmadığımız dünyaya götürüyor. Gözlerimiz görüyor bu dünyayı lakîn bakıp anlamlandırabiliyor muyuz?
Dünyada vâr olan adaletsizliği, haksızlığı, ahlaksızlığı görüp anlamak, anlatmak istiyor muyuz?
“Kör olmak istersen olursun” diyor yazar.
Evet. Bu bizim elimizde: Anlamak ve anlatmak, görmek ve bakmak.
Kitabı özetler niteliğinde bulduğum bu alıntı burayı vurgulayıcı olarak karşımıza çıkıyor:
“Sonradan kör olduğumuzu düşünmüyorum. Biz zaten kördük. Gören körler mi, gördüğü halde görmeyen körler...”

Yine bir Mustafa Kutlu klasiği daha...
Her cümlesi mi işler insanın ruhuna?
Her satırında mı dona kalır haline?
Her kelimesi mi alarm verir dimağına?
Mustafa Kutlu işte, iyi ki.
Kitap deneme türünde bir eser. Hikayeleri gibi bu kitabı da insanı alıp başka diyarlara götürüyor, düşünmesine tevekkül etmesine vesîle oluyor. Adından da anlaşılacağı üzere ilmihal konularını, ahlak konularını kısa, öz ve edebi bir şekilde yorumluyor Kutlu.
Ruhunuza ve aklınıza hitap edecek bir kitap arıyorsanız şiddetle tavsiye ederim.