E-Dergi

Sadece ilk yarısıyla bile başyapıt olarak tanımlanabilecek bu noktadan itibaren kitap öyle bir hâl alıyor ki sonrasını kelimelerle anlatabilmek mümkün değil. Bunu kelimelerle anlatabilmeyi ancak Dostoyevski başarabilmiş zaten. Muazzam!

Açıkçası sadece töre safsatasının ve dolayısıyla çocuk gelinlerin had safhada olduğu bizim gibi bir coğrafya için değil, evrensel bakımdan da çok cüretkâr ve rahatsız edici bulunabilecek bir kitap. Lâkin hikâyenin odak noktasını kaçırmamak çok önemli. Bir kere, bana kalırsa, genel kanının aksine cinsellikten ziyade tamamen aşk ve hayat üzerine bir roman yazmış Marquez. Yazar, parasını ödemek kaydıyla ömrü boyunca 1000'den sonra saymayı dahi bıraktığı sayıda kadınla birlikte olmuş ama hiç aşkla sevişmemiş bir adamın öyküsünü, hayata dair iç çekişlerini, ana karakterin yaşı kadar sayfada anlatmış. Öyle ki bir noktadan sonra 90'lık ihtiyarın damarlarında hayatı belki de ilk defa hissetmiş olmasını yine o 14 yaşındaki kızın simgelediği umutta görüyoruz. Bir zaman sonra kızın yaşını dahi unutuyorsunuz. Zira nihayetinde ortada bir aşka aşık olma durumu var.