E-Dergi

Yazar Kinyas ve Kayra'yla başladıgı yeraltı edebiyatına kaldıgı yerden devam ediyor. Yine hiçlik ekseninde bir roman. Romanın son kelimesi de HİÇ zaten ve romanın adıyla da uyumlu.

Kitapta yine insanı hayran bırakan cümleler var. Dört "kopuk" arkadaşın şaşırtıcı felsefeleri okunmaya deger.

Yine kendi tarzına uygun bir romana imza atmış grange. parapsikolojik ve metafizik, dogaüstü olayları kullanarak gizem yaratmayı seven yazar yine benzer unsurlardan yararlanmış ancak bu kez inanç unsuru da işin içine giriyor. öyle ki kahramanımız ruhban okulu'na da gitmiş inançlı bir Katolik.

Kitapta Near Death Experience diye bir olay var. Dilimizde Ölüme Yakın Deneyim olarak adlandırılan bir durum. İnsanların tıbben öldükten sonra yogun çabalar sonunda çok ender de olsa hayata döndürülmelerine ve öldükten sonra tekrar hayata dönene kadar geçen sürede yaşadıklarına verilen ad bu. Roman da bu olayın çevresinde şekilleniyor ve aklınızın alamayacagı olaylar gelişiyor. Sonunda da her zaman oldugu gibi ters köşeye yatırıyor Grange.

Ben asıl dehşete google'a near death experience yazınca kapıldım. Binlerce sayfa açıldı. Grange tamamen hayal ürünü şeyler yazmıyor yani. Temelde gerçek olaylara dayanıyor. Bu da romanı daha da ürkütücü yapıyor.

Yazarın diger kitapları gibi üstüne uzun süre araştırma yapılıp yazılmış bir roman. tarihi bir roman olması bu özelligini daha da ön plana çıkarıyor. kısa ama etkili bir roman. Deli İbrahim döneminde sarayda yaşananları anlatıyor. Bazen iktidara, güce sahip olmanın aslında ne kadar zor bir durum oldugunu çok güzel anlatıyor.

istanbul'da bir apartmanda yaşayan insanların hikayelerini anlatan bu roman Elif Şafak'ın en çok hoşuma giden romanı oldu. Diger romanlarında da yer yer gözlenen mizahi dil bu romanın bütününde var. Ayrıca erkek-kadın, yaşlı-genç, hatta çocuk karakterleri çok iyi aktarmış okuyucuya, sanki hepsini aynı anda yaşıyormuş gibi. keyifle okunabilecek bir roman.

birçok insandan bu kitapla ilgili övgüler duymam kitapla ilgili beklentilerimi artırdıgıdnan olsa gerek çok begendigim bir kitap olmadı. 2. dünya savaşı sırasında sürekli işkence ve eziyet gören bir çocugun (aynı zamanda yazarın bizzat kendisinin) hikayesi. ben romanda sürekli olayların birbirini kovalamasına şaşırdım, yazarın kendi düşüncelerini, felsefesini ortaya koymasını bekledim kitap boyunca (özellikle varoluşçulukla ilgili) ama bu neredeyse hiç olmadı. kötü bir roman oldugunu savunmuyorum, okunabilecek bir roman.