E-Dergi

Tıp fakültesi 2. sınıfta okuyan eski bir öğrencime “Hariciye” ne demek diye sorduğumda bilmiyorum şeklinde cevaplamıştı. Peyami Safa’nın bu eserini acilen okunmasını salık verdim.

15 yaşında hasta bir çocuğun 1915 yılındaki olayları anlattığı bir hatıra defteri şeklinde kaleme alınmıştır. Romanın başkişisi ve anlatıcısı olan “Hasta Çocuk”'un isminden romanda bahsedilmez. Bilinçli olarak, romancının değil roman kahramanının gözlemlerini esas alan ilk Türk romanıdır.

Kitapta yazar sanki bir doktor gibi ince ayrıntılara girmiş. Otobiyografik olmasından kaynaklı sanırım. Hacimli olmayan bir kitap ama okuduktan sonra şunu söylüyorsunuz: “Çok yoğundu çok lezizdi…” Tavsiye ederim.

Eserde Kurtuluş Savaşı çok farklı bir açıdan ele alınıyor. İnce ince dokunmuş motiflerle ve şiirsel bir dil kullanılmış. Edebiyat dünyasından da birçok kişinin hayatından kesitlerin anlatıldığı güzel bir eser olmuş. Şiirli yastıklar ve o yastıklarda inci gibi işlenmiş beyitlerin olduğu günlere doğru güzel bir seyahate çıkıyorsunuz.

Roman kendi hâlinde yaşayan Mustafa ve Mesude’nin bunun yanı sıra köy halkının hep televizyonlarda izledikleri bir meselenin içine nasıl dahil olduklarını anlatıyor.

Açıkçası Livaneli oldukça sade bir dile sahip bir yazar ancak edebiyat yapmasını da iyi beceriyor fikrimce. Fakat bu kitap diğerlerinden biraz farklı geldi. Her şey güzel romanı kısa bir sürede elinizden düşürmeden okuyabilirsiniz. Akıcı ve merak duygusunu kamçılıyor. Ancak bir şey eksik. Hani yemeğin tuzu ve baharatı eksik olunca biraz yavan gelir ya sanki onun gibi bir şey. Bir Serenad, bir Kardeşimin Hikayesi tadı alamasanız da güzeldi vesselam.

Köyden kente göç olgusunu ana kız ikilisiyle yoğurup kendi gözlemleriyle sentezlediği bir romanı Sevinç Çokum’un.

İkilemler, hasretler, acılar, yolculuklar ve daha nicesi… Kitap duyguyu çok hoş bir üslûpla geçiriyoruz okuyucuya. Kitabın bir yerinde mutlaka kendinizden bir parça bulacaksınız. Konu sıradan gibi gözükse de yazarın kaleminde bu sıradanlık fazlasıyla yok olmuş. Sonunun biraz havada kalması muhtemel ki okuyucunun değerlendirmesine bırakılmış olmasındandır. Yazarın kalemiyle tanışmanızı tavsiye ederim.

Yaşamla ölüm arasında bir kütüphane. Yaşayamadığın hayatları sana sunuyor. Aslına bakarsak orijinal bir fikirle başladı ama sona doğru klişe çizgisine yaklaştı diyebilirim. Sonunu tahmin edebiliyorsunuz. Düşünce çok iyi fakat biraz daha derinlemesine inilseydi çok daha harika olabilirdi. Yine de kurguya söylenebilecek bir laf yok kanımca. Şunu da söylemeden geçemeyeceğim altı çizilmeye dair her cümle alıntı…