E-Dergi

hikmet temel akarsunun kaybedenler oykusu kitabı tabiki cok begendim...eski donemim rock felsefesini benimsemis genclerin hayat tarzlarına ve o doneme ait herseyi bu kitapta buldum..cok iyi bir kitap..

belki bilmediğimiz gerçeklere saçma demek yanlış olabilir ama bence kesinlikle yanlı yazılmış bir kitap.Abdulhamit zamanının gerektiği gibi padişahlık yapmış olabilir ama yapılan her olumlu şeyin sebebi değildir.Kendisini kötü olarak bilmemekle beraber bir kurtarıcı olduğuna inanmıyorum.Velhasıl her güzel olayın ucunun Abdulhamite bağlanmaya çalışılması kitabı sıkıcı hale getirmiş.Bazı bilgilerde almadık dersem yalan söylemiş oluruz.

Kitabı okumadan sırf Tarihe küfrettiği için göklere çıkaranları anlamıyorum! Gerçi düzen böyle artık vatanına küfür et adın Nobelle anılsın! Kitabın çelişkilerini basit bir tarih kitabıyla bile ortaya çıkarılabilirken neden bu zavallılık! Ve asıl mesele kongar kim! Kongar kim mi? 1964 yılında Birleşmiş Milletler bursu ile Sosyal Bilimler eğitimi için Birleşik Amerika'ya gitti. 1966 yılında Michigan Üniversitesi, Sosyal Çalışma Yüksek Okulu'ndan master ünvanı ile mezun oldu. Bütün bunlar Kongar'ın beslendiği çöpülkler hakkında bir fikir oluşturmuyorsa bir de şunları okuyun: 15 Ocak 1996'da Federal Almanya Devleti tarafından Üstün Hizmet Madalyası Büyük Liyakat Haçı ile, 1 Şubat 1996'da İtalya Devleti Commandatore Madalyası ile, 15 Şubat 1996'da da Polonya Devleti Commandor nişanı ile ödüllendirildi.
Kongar'ın bu beslenme programı sonucu asıl Tarihine, geçmişine, atalarına, dinine küfür etmemiş olması tuhaf olmaz mıydı?

Nermin Bezmen'in anlatımı o kadar başarılı ve büyülü ki okurkn adeta içinde hapsoluyorsunuz. İnsanın içinden hiç elinden bırakmadan bir nefeste sonuna kadar okumak geliyor.
Bazı bölümlerine bu kadarı olmamalı deyip ayıplayacağımız yerlerde bile anlatımın aşka bezenmesi neredeyse anlatılanlara yaklaşımı
yumuşatıyor

Can Dündar, gerçekten güzel saptamalarda bulunuyor,anlatımı eşsiz bir haz veriyor insana. Kendine özgü bir dil, ilk bakışta bu ancak Can Dündar'ın yazısıdır dedirten türden.
Ancak kitabın konusuna gelince, bu aşkın tanımıyla ilintili olsa gerek, yüzyıla damgasını vurdurtacak aşklar olarak tanımlayamayacağım.
Açıkçası bu konuda hayal kırıklığına uğradım. Burada anlatılan ikili ilişkilerin; mutsuzluğu ve güçsüzlükleri.
En can alıcı olarak tanımlayabileceğim, son öykü, Melih Kibar ve Çiğdem Talu ikilisindeki ilişkide bir aşktan sözedilebilir kanımca...
Yine söylemeden edemeyeceğim, her insanın aşk tanımı farklı oluyor, bu da Can Dündar'ın tanımı. Eline,diline, yüreğine sağlık...