E-Dergi

Tanıtım yazılarında belirtildiği gibi, lisedeki Edebiyat öğretmenimiz de (kulakları çınlasın Leman Hanım’ın) Türk Edebiyatının ilk psikolojik tahlil içeren romanı olduğunu anlatırdı bize. Niye özellikle bunun üzerinde durduklarını kitabı okuyunca anladım; psikolojik tahlilden başka bir şey yok gibi kitapta. Kitabın yarıdan fazlasında, karakterlerin yaşadıkları olaylardan ve yerlerden çok, düşünce labirentlerinde geziyorsunuz. Ruh tahlilinde oldukça başarılı ancak kitaptan başka da bir şey beklemek haksızlık olur.

Kitabı okuyalı birkaç ay oldu ama konusu ve karakterleri hakkında hafızamda çok silik birkaç şey kaldı. Fakat buna rağmen kitabı bitirdikten sonra hissettiğim şey ömür boyu bende kalacak. Tıpkı, sigarayı fazla kaçırdığınız bir gecenin sabahında yediğiniz naneli şekerin verdiği ferahlık, aldırdığı soluk gibiydi..

Adı gibi kitabın konusu da, kurgusu da uçuk.. Uçuk insanlar arasında, uçuk fikirleriyle birkaç saat uçmaya ne dersiniz!!?? Hadi buyurun o zaman. Buket UZUNER yine sizi şaşırtma konusunda hayal kırıklığına uğratmayacaktır.

Etkileyici, acıklı, sarsıcı bir hikaye. Yörüklerin çektikleri, itilip kakılmaları, iftiralara uğramaları, oradan oraya sürüklenmeleri, acıları, sevinçleri ama hepsinden öte tüm bunları yaşarken bile sürekli korumaya çalıştıkları o saf umutları etkiledi beni. Yaşar Kemal’in yalın dili ise fısıltıyla anlatılan bir hikaye dinlemenin verdiği ürpertiyi seriveriyor üzerinize..

Bir kitap insana ya keyif vermeli ya bilgi. Yani insana mutlaka bir şeyler katmalı. Bu kitapta bunları bulamadım. Ne keyif aldım ne de bana bir şey kattı. Amin Maalouf’un okuduğum tüm kitapları, gerek anlatımıyla, gerekse kurgusuyla beni hayran bırakmıştır. Ama bu kitap bir türlü okutturamadı kendini bana. Ben de (bundan hiç hoşlanmamama rağmen) yarıda bıraktım, hem de tam yarısında, 200 küsürüncü sayfasında. Pişman mıyım? Hayır…