E-Dergi

Cennetin rengi nedir? Sonsuz Mavi, saflığın temsilcisi beyaz, huzurun diğer adı yeşil.
bence cennetin rengi hepsi. bir gün gibi kısa bir sürede bitirdim. hızla ilerleyen bir kitap. çok fazla sürükleyici değil. ama severek okudum. kitap bir seri. umarım en kısa sürede diğerleri de türkçeye çevrilir.

Şu ana kadar okuduğum kitapların içinde en beğendiklerimden biriydi. hatta alıpta neden bu kadar beklettim diyede hayıflandım. kurgusu güzeldi. sade ve akıcı bir anlatımı vardı. emma büyükannesinin evinde eski eşyaları toplarken sanki onları emma değilde ben topluyor gibi hissetim. charlinin başına gelenlerden baettie'nin haberi olmadı sanırım. hızlı bir son hazırlanmış, ben olayın lucy yönünden de bir kaç satır olsun anlatılmasını beklerdim. sanki bir şeyler yarım kaldı. annesinin mektubunu alınca nasıl bir tepki verdi. yıllarca o da annesine hasret duydumu? annesine yazdığı mektubu kendisi mi yazdı yoksa babası ve üvey annesi tarafından mı yazıldı. mektubu getiren kişinin yeğeni olduğunu öğrendiğinde ve üvey kardeşleri olduğunu öğrendiğinde ne tepki verdi. acaba kitabın devam var mı? yazarın diğer kitapları da en kısa sürede türkçeye çevrilir.

uzun zaman önce sitede görmüş ancak satış dışı olduğu için alamamıştım. tesadüf eseri bir kitapçıda bulunca aldım. kör bir kadının hayat mücadelesini ve tekrar hayatına giren sıradışı özellikleri olan Keir'in aşkını anlatıyor. Marianne kız kardeşi ile yaşayan gözleri görmeyen bir kadın, uzun yıllar önce bir iş kazası sonucu eşini ve arkasından da bebeğini kaybetmiş. kız kardeşi yazarlık yapıyor ve menejeri de genç biri zamanla aralarında bir aşk doğuyor. bu arada marianne bir akşam üzeri Keir ile karşılaşıyor.(kitabın başında Keir marinanne'ye nasıl ulaştı onu anlayamadım acaba takip mi etti) Keir'in davetini kabul ederek ona ait kulübeye gidiyor. bir gün yalnız kalması ve orada yaşadıklarını yazar çok güzel anlatmış. yönünü bulma çabaları, soğukla mücadelesi, ağaç eve varma çabaları. aslında kitabı okuduktan sonra ne kadar büyük bir nimete sahip olduğumuzu bir kez daha anladım. ışığı görmek, çevremdekileri görmek, kuşları ağaçları, çiçekleri, attığım adımları görerek atmak ne büyük bir nimetmiş. Keir'in marianneyeye çevreyi betimleyerek anlatmasıda bir o kadar güzeldi.

Kitabı sitede gezerken görmüş ve özetini okuyarak almıştım. ayrıca yazarın ilk okuduğum kitabı idi. ilk başlarda biraz yavaş ilerlese de, Annie'nin hayatında kendi hayatımdan bir şeyler buldum. büyük yiğeninin anne-baba kaybından sonra yaşadığı güvensizliğini gözlerim dolarak okudum. Annie ve Tom karşılaşıncaya kadar kitap biraz durağandı ancak sonra hız kazandı. ikisi de orta yaşa adım atmış artık tamam derken geçirilen kazalar ve bir araya gelen sevgiye aç iki yürek. okuduğunuza pişman olamayacaksınız.

Uzun süredir okumak istediğim bir kitaptı. bir koridor karşılaştığı adamın adres sormasıyla tanışan iki farklı kültürdeki insanın aşkı, başından sorunlu bir evlilik geçen iyi eğitimli bir kadının çelişkilerini ve korkularını hissettim ve karşısındaki kadının küçük bir hareketinden sonra onu her türlü maddi sıkıntısına rağmen doğduğu köyde mütevazi bir hayat sunan bir adamın hikayesi. okurken bazı kısımlarda kitap daha hızlı ilerleyebilirdi diye düşündüm ama yinede Judit hayranlarının severek okuyacakları bir kitap.