E-Dergi

edebiyatımızın büyük ustalarından peyami safa'nın herhangi bir olgunun psikolojik dokusunu ortaya çıkararak anlatageldiği uslubunun zirveye çıktığı,
gerçekçilğin nimetlerinin sonuna kadar kullanıldığı
roman. pekçok diğer klasik eserin akıbeti gibi,
günümüz insanlarının klasikler arasında olduğu için malesef okumadığı roman. hayatın sadece
zevk-i sefa ve mutluluktan ibaret olmadığını;
insanların başına her türlü bedeni ve ruhi
travmanın gelebileceğini bir ibret vesikası olarak
göz önüne seren, özellikle ergenlik çağındaki
insanların okuyup hayattan dersler çıkarmasını sağlayabilecek eser. okurken gözlerimin ister
istemez dolduğu ve roman kahramanının yerine
çok kereler kendimi koyup üzüldüğüm roman...

peyami safa'nın pskolojik tahlil olayında ne kadar aştığının delili olan güzel roman. mevzusu itibariyle de bir dönemin sosyal yapısına ışık tutar. alaturka - alafranga olayının ne kadar eski bir tartışma konusu olduğu da açıkça görülür bu romanda

uzun süredir okuduğum en iyi gerilim romanı.
sürükleyiciliği bir tarafa, ince bir kurgunun ince
ayrıntılarla taçlandırıldığı bu çapta bir romanı,
anlatım, tür ve konu farklılıklarına rağmen, en son goriot baba'da gördüm desem sanırım kimseye haksızlık etmiş olmam.

bir tarih kitabı olmamasına rağmen, taraflı bir şekilde yazılmış denilerek eleştirilen ancak gayet objektif olduğuna inandığım roman...

nihayetinde hem sultan selim'ın hem de şah ismail'in, acımasız ve narin yönleri gayet başarılı bir şekilde anlatılmış...

insanın elinden bir çırpıda kayan gayet akıcı ve istanbul'un yine güzel bir yanını yakalayan polisiye roman. kitap güzel olmasına güzel ama eksik yanları yok mu? var tabi. ahmet ümit'in tarlabaşına sığınıp hikayeyi geliştirmeyi bırakmış gibi bir hali var. önceki romanlarının önüne geçen bir kitap değil ama okumaya değer.