E-Dergi

Kitap merkezli bir geçmiş okuması yapmış yazar Balkanı anlatırken.

Teşhir-gösteri toplumuna dönüşen sosyal ilişkileri çok sert bor şekilde eleştiren Toptaş'ın bu eseri okunmaya değer. Acıyı, haksızlığı izlenme/renyting malzemesi yapan TV programları da ciddi ders almalılar..

Salman Rüşdi İbn Rüşd ve Gazzali karakterlerinden yola çıkarak akıl ve din kavgasına dair bir şeyler yazmaya çalışmış. Kurgunun yer yer zekice yerlerine rağmen eser edebî bir akışa sahip değil. Beni şaşırtan noktalardan biri de İslam tarihinden seçtiği iki Müslüman isim olan Gazzali ve İbn Rüşd isimlerinin taşıdığı mana ve mesajı romanda o kadar anlattıktan sonra ki Ortadoğunun İbn Rüşd'ü ihmal ettiğini hissettirmesi de o kadar anlamlı iken sonsözde sövenist ve partizan bir ateizm kehanetiyle Tanrı'nın gelecekte yok olacagı tarzı ifadeleri. İbn Rüşd'ü anlamlandırmak ise eğer romandaki tema sonsöz oldukça şövenist ve ideolojik bir ütopyaya sahip olup romanın akışana da uymayacak şekilde sonlanmış. Belki de ona açılan savaşın ve kavganın da etkisi olabilir bunda. O da kavgasını (Ortadoğunun düşünsel olarak kavgalı olduğu) İbn Rüşd'ü seçerek yapmış olmuyor mu? Sonsöz maalesef ki İbn Rüşd'ü maşa olarak kullanan bir Salman Rüşdi profili çiziyor.

Bernhard için edebiyat savaşım demektir her eserinde..

Yüzyıllar öncesinden bize seslenen bir metin olsa da halen kalbimiz, aklımız ve ruhumuzda nasıl da hissediyoruz bu duygu savaşlarını. İnanılmaz..