"Nefis, ister, akıl gerekçeler bulur, vicdan aklar. Oysa sen kendini kandırsan bile. unutma ki; Allah hesap sorar, ellerinle kendini ateşe atma!.. Aşkın Şehidi Kerbelâ, Hüseyin ve yoldaşlarının katligâhı... Orada kan ve gözyaşı var. Oradaki susuzlukla senin de ciğerlerin kavrulur. Ve başlarsın âh-u figan etmeye. İçin yandıkça görürsün: Kerbelâ hak aramanın ve özgürlüğün destanıdır. Teslimiyetin, adanmtşlığın ve sadakatin zirvesidir. Her biri ayrı bir şiar olan yetmiş iki şehidin yurdudur Kerbelâ... Onlara kapılanırsan nakşolur kalbine: Aslında her yer Kerbelâ'dır, her gün Âşura... Ve dile gelir Kerbelâ: "Benim için ağlama. Kendine bak! der... "Adına lanetler okuduğun Yezid bizatihi nefsindir. Hesapsızca ister, bu uğurda canlar yakar. Hüseyin'i terk edenleri kınamadan evvel bir kez daha düşün! Sende bir akıl var.