Ana karaktere ısınamadığım öykülerde genelde kitaba önyargılı yaklaşıyorum, sevmeyecekmişim gibi okuyorum. Ancak Peçorin bunun ilk istisnası oldu, evet içsel sıkıntılarından dolayı yaptıklarını sevmesem de kendisini anladım, ve anladığım için de kızamadım. Sonra kendi hayatıma baktım, ve bu zamana kadar hatalarından dolayı kızdığım insanları, eski dostları anlamaya başladım, dargınlıklarımı silip attım... Farklı bir eserdi, anlamak isteyince güzel dersler verdi. Şiddetle olmasa da tavsiye ederim, iyi okumalar