Diğer yorumlarda bu kitapta konu edilen insanların kahramanlıklarından, ne kadar da dürüst bir hayat yaşadıklarından, asi olduklarından düzene isyan ettiklerinden falan bahsedilmiş. Ben bunların hiç birine katılmıyorum. Eğer bu kitabın tartışmaya açtığı konu nasıl dürüst, riyasız yaşanır ise; bunun cevabı "duygularını sürekli uyuşuk vaziyette tutarak" olamaz-bu şekilde bir şeye baş kaldırılamaz, başkaldırmak için hissetmek lazım. Zor olan, düzenin içinde, bilincin yerindeyken bir şeyleri değiştirmeye çalışmak, ve bunu yaparklen de mümkünse birilerine, dünyaya faydalı olmak. Kitaptaki bütün kahramanlar uyuşturucu bağımlısı, buradan şu sonuş çıkarılabilir o zaman: duygularını inkar etmeden yaşamak isteyen tüm insanlar onları uyuştursunlar. Asgari ihitiyaçları karşılayıp vücudunu uyuşturucu yığınağına döndürerek 20-30 yıl - veya 60 yıl yaşamak bencilikten başka bir şey değil. Ama insanoğlu ne yardan vazgeçmek ister ne serden-ben bulutlara uçayım, gerçek hiç bir duygu yaşamayayım, ama bir taraftan da insanlar bunu düzene başkaldırı olarak görsünler.
Kitap ustaca yazılmış bir kitap. Daha önce İnsan Postuna Bürünmüş Köpek'i okumuştum ama bu kesinlikle çok daha başarılı-her anlamda. Çeviriyi de çok beğendim. Kitabın konusu da sıradışı. Okunası bir kitap.
Bu arada bu kitapta zenci yok.