Daha önce ismini çok sık duyduğum ama nedense hep uzak durduğum bir yazardı Erdal Demirkıran.Nedense kitaplarının isimleri bana itici geliyordu.Çünkü kitaplarının isimleri sanki eleştiriyi çağrıştırıyordu.Ama bu kitabı okuduktan sonra fikrim değişti.Kahramanımız Kendyn ile cinin yapmış olduğu seyahatlerde çok güzel konulara değinmiş yazarımız.
"Koşan adam yürüyen adamı geçerdi.Yürüyen adam da yerinde sayan adamı...Yerinde sayan adam da geriye doğru yürüyeni geçer,geriye doğru yürüyen de geriye doğru koşanı ...O zaman en önde olmak için illa da koşmak gerekmiyordu.Belli ki yıllardır büyük adam olduğuna inandığımız insanlar sadece normal olanı yapmışlar;fakat herkes geriye doğru yürüdüğü için onlar en önde olmuşlar.O halde iki kolunu iki yanına uzatıp korkuluk gibi beklemek,başkalarının başarılarıyla övünmek enayiliktiKoşacaktınve en öne geçecektin.Koşman için sadece o sihirli cümleye inanmaya ihtiyacın vardı.'Ben Mükemmelim'hepsi bu.(s-181)Alıntı yaptığım bu cümleler umarım kitap hakkında fikir sahibi olmanızı sağlar.