Golding amca kitabında savaş sırasında bir grup farklı yaş aralıklarındaki çocukların uçak kazasından adaya düşerek hayatta kalma mücadelesini anlatıyor. Çocuk karakterler toplumdaki yetişkinlerin rollerini temsil ediyor. Çok iyi, çok kötü, bilgesi, vahşisi…vs. sonuç olarak başlangıçta insanoğlu her ne kadar demokrasiden yana olsa da zamanla kötü de olsa güçlünün zaaflarını besleyenlerin yanında yer alıyor. İşte o zaman tüm dengeler değişiyor.Çocuk deyince aklımıza masumiyet, saflık ve güzellik gelir. Halbuki çocuklar bu sıfatların haricinde çokta zalimdirler. Tercih olarak değil, doğaları gereği zalimdirler. Büyüdükçe, ailede, mahallede, okulda, toplumda terbiye gördükçe doğalarını törpüler, merhameti, kendini kontrol etmeyi ve o zalimliklerini yontacak başka başka şeyleri öğrenirler. İnsan zalim doğuyor ve iyiliği sonradan öğreniyor. Kötülük zamanla doğası olmaktan çıkıp bir tercihe dönüşüyor. Çocukları masumiyetle anmamız da galiba zalimliği bir tercih olarak seçmediklerinden...