Cafcaf'ı merak edip bir kez almıştım. Hamza'yı okurken epey eğlendiğimi hatırlıyorum. Sonra bir gün Hamza kitaplaştı haber başlığını görünce ilk aklıma gelen Cafcaf'ın Hamza'sı idi.
Yazar çağrışımı tekniğini çok iyi kullanıyor. Eğlenceli, muzip ve çok eleştirel bir usul izliyor. Kimi yerlerde 'Kızım sana söylüyorum, gelinim sen işit' kabilinden sesleniyor. Kimi yerlerde gülmekten kendinizi alamayacağınız için yalnız okumanız daha iyi olabilir. Tabii amaç sadece güldürmek değil. Hamza'nın hikayesi genç Müslüman bir erkeğin yaşadığı bir çok ikilemi ironik şekilde ele alıyor, sistemi ve kitleleri eleştiriyor. Özellikle yaşamın amacını düşünmeyle ilgili mesajlar veriyor.
Yazarın tüm görüşlerine katılmıyorum. Hatta bazı bölümlerindeki eleştirilerde çok acımasız bulduğumu söyleyebilirim. Neyse ki yazar herkesi eleştirirken kendini eleştirmeyi ihmal etmemiş. Ayrıca Aysu ile ilgili bölüm olmasa daha iyi olurdu. Mesele gereksiz yere çok uzamış.
Fazla ciddi biri değilseniz sizi açabilir. Mizahtan, ironiden hoşlanmayan birine göre değil. Zaten iç sayfalarda ilk bölümü veriyor.