Bir deneme kitabı.
Selahattin YUSUF’un, beğendiği veya okuduğu yazarlar hakkında yazdığı yazılar.
Ama bizim gibi bir kitabını okuyarak yazdığı değil.
Tüm kitaplarını okuyarak, inceleyerek hangi sözü nerede ve hangi sebeple söylediğini anlayarak yazdığı bir kitap.
Yazarlar hakkında yapılan eleştirileri de dikkate alarak yazdığı bir kitap.
Ama yazarken kendini unutmayan bir yazar. Mevlana gibi bir ayağı sabit, diğer ayağı evrende olan bir yazar.
Kitapta olan ve başka yazarlardan yapılan alıntılar esasen insana ne kadar farklı bakış açısı sunuyor.
Mesela,
“Kingstown iskelesi, dedi Stephen; yalnızca hayal kırıklığına uğramış bir köprü…”
“Başkasının fikri için yanmışsın, kül olmuşsun neye yarar; mademki o fikir senin kendi yangınından çıkıp yükselmiyor.”
Bu kitaptan ayrıca lafzen bildiğim ama ruhen bilmediğim Wittgenstein, Faulkner, Ahmet Hamdi Tanpınar, Oğuz Atay, Tarkovsky gibi kişileri de öğrendim.
Eğer kendini geliştirmeye devam ederse kaliteli bir eleştirmen, denemeci, düşünce adamı olur.