Angelika Hakkındaki Yorumlar

Yıldız Ramazanoğlu da ne yazarsa okurum dediğim yazarlarımızdan.

insanı ve toplumu derinlemesine irdeleyen, her yönüyle ele alabilmiş bir eser..

Ben bu hikayeleri çok beğendim. Kalemine sağlık Yıldız Ramazanoğlu...

Kitaptaki Hüküm öyküsünü çok beğendim. Sanki bir belgesel izlermişsiniz gibi herşey gözünüzün önünde şekilleniyor. O uzak ülkelere olan yabancılığımızı, AIDS hastalığı nedeniyle stigmatize edilen bir karakterin gölgesinde sorguluyor yazar. Çok başarılı.

Bir öykü kitabı kadınları anlatırda güzel olmaz mı... Severek okudum,fakat son hikayelerinden bazılarının sonu yarım kalmış,yani ,sanki yarım bir cümle gibi,eksik bir tat vermiş,okuduğum onlarca sayfayı boşa çıkaracak bir boşluk duygusu bıraktı bende sadece bir kaç hikaye..Ama gerek dil gerek konu açısından oldukça okunmaya değer bir öykü kitabı..Tavsiye ederim

Kitap Yıldız Ramazonoğlu'nun klasiklerinden sayılabilir. Ele aldığı konular ve irdelediği mevzuları Angelika ile karşımıza çıkarıyor ve de Angelika çok başarılı.
Bu kitap ile Yıldız Ramazanoğlu'nu tanımak isteyenler yanılgıya düşerler, bu kitap ile Ramazanoğlu tanınamaz. Kitap ardında çok fazla soru bırakıyor, çok fazla merak uyandırıyor. Bu bakımdan yazara mutlaka ulaşmak isteyeceğiniz, sizi size anlatan bir kitap.

Kitap yedi hikâyeden oluşuyor. Kitaba adını veren hikâye; Müslüman ve Avrupalı iki ailenin çocuklarını bir yıllığına değiştirmeleri ile ilgili. Konu ve kurgu bu olmasına rağmen, uzun sayılabilecek hikâyede, Müslüman olan Avrupalı ailenin hayatında, geleneksel bir tören dışında, dini bir değişiklik yaşanmadığına hayret etmeleri ve Müslüman ailenin de farklı bir yaşam içersinde olmadıklarını fark etmeleri ile ilgili bölüm çok etkileyici. “At Hikâyesi” başlıklı hikâye özellikle zikredilmeli.
"Hiçbir entelektüel erkek, karısına kendini eve ada demeyi onuruna yediremez ama yaşamın böyle tecelli etmesinden gizli bir sevinç duymamak da ellerinde değildir. Olup biteni sessizce seyrederler genelde, kaderin, ağlarını kadının üzerine örüp, onu gündelik hayata boğmasına memnuniyetle izin verir birçoğu." (s. 152) "Sinemacı Kadınlar" hikâyesinden.