Yazarın tam olarak hangi mezhep çizgisinde durduğu net değildir.Şia'da yanlış olarak gördüğü bir iki noktaya değindikten sonra ehli sünnet alimlerine yüklenmeye başlar ve kitabın nerdeyse tamamında bu alimleri körü körüne zalim sultanlara boyun eğmekle itham eder.Kitabına aldığı alimlerin fetvalarının etraflıca ele alınması gerekirdi yani bu alimler tam olarak neyi kast etmişlerdi onlar acaba zalim sultana karşı çıkıldığında daha çok kan ve gözyaşına sebeb olacaksa,bu noktada sabırlı olunması gerektiğini kast etmiş olamazlarmı.Her ne kadar kitabın sonunda ehli sünnet alimlerinden zalimlere karşı başkaldırı fikrini kabul edenlerdende örnek vermişsede bu diğer örneklerin yanında sönük kalmıştır.Benim dikkatimi çeken diğer bir nokta ise bazı hadislere çok rahatlıkla uydurma demesidir.Uydurma hadis olmamıştır demiyorum,ama bu hadislerin uydurma olduğunun ölçüsü salt akıllar olacaksa bu ne kadar sağlıklı bir ölçü olur.Kitabın okunması faydalı olur düşüncesindeyim insanın ufkunu açıyor.En azından benim ufkumu biraz daha açtı.
