Aziz Marko'nun Atları Hakkındaki Yorumlar

Yazar hakkıında biraz araştırma yaptım. Sırpların büyük edebiyat üstatlarından. Sırpça'nın bugünkü haline gelmesi için çok büyük çaba sarfeden bir edebiyat profesörü. Ancak bu kitabı ve yazarın diğer kitaplarından "İstanbul'da son aşk" ı baştan sona iki kere okuduğum haldeki hiç bir lezzet alamadım. Üstad bir çok kere uzun cümleler kullanmış ancak üslubu bizim edebiyatımızdaki Halit Ziya Uşaklıgil ve Reşat Nuri Güntekin'in kuşağı kadar başarılı değil. Ayrıca kullandığı yerel ifadeler ve anlaşılır değil. Yazarda kusur aramak amacında değilim ancak anladığım kadarıyla Sırp edebiyatı'nın bu büyük yazarı eserlerini dünya edebiyatında evrensellik taşıması için değil, sadece Sırp halkı'nın okuması için yazmış.

Kitabı daha iyi anlayabilmek için yazarın belirttiği kültür alanı ve çağı ile ilgili bilgi sahibi olmak ve en azından hissedebilmek gerekiyor. Çevirideki özensizlikte eklenince saman gibi bir okuma tadı bırakıyor insanda.

BEN BU TÜR KİTAPLARI PEK SEVMİYORUM AMA ROMANDAN HOŞLANANLAR BU KİTAPTA KENDİLERİ İÇİN GÜZEL ŞEYLER BULABİLİR

karışıklıklardan zevk alanlar için öneririm. hazar sözlüğünü merak ediyorum.

Hayatımda bu kadar özensizce yazılmış bir kitap okumadım.Gerçi bunu da okuyamadım doğru dürüst. Fiyatı şu anda 66 Yeni Kuruş ancak bu kitap buna dahi değmez. Kitap o kadar gelişigüzel yazılmış ki isyan ettiriyor bir süre sonra. Sanki yazara kitabı zorla yazdırmışlar.Kolay kolay kitap kötülemem ama bu kitap gerçekten berbat!

Kitabı sanki birbirinden habersiz 2-3 kişi birden yazmış gibi, bir süre sonra kitaptan kopabilirsiniz. Büyük puntolarla yazılmış olmasıda kitabın ciddiyetini azalttığından açıkcası bana zevk vermedi. Ayrıca bazen gereksin o kadar uzun cümleler kurulmuş ki sonuna geldiğinde başında ne dediğini unutuyorsunuz. Kitabı fiyatı nedeniyle almıştım. Eğer yorumlara bakmış olsaydım sanırım almazdım.
Saygılar…

yazarın atlara karşı hiç bir duygusu yok bence anlamsız ve saygısız bir yazım şekli var yada ne anlatacağını kendisi dahi düşünmemiş olsa gerekki o kadar şeyin içerisinde cümleler bile biribiriyle eş değer bir taraf ta bile değil anlamsız saçmalamalar ierisinde yıgılmış ilginç bir yazım şekli kutluyorum bu konuda ilk dir herhalde...

"İstanbul'da Aşk" isimli kitabından sonra uğradığım ikinci büyük deprem. Bu kitapta neler anlatıldığını tam anlamıyla çözemedim. Zaten benimle birlikte okuyan kitap arkadaslarımızda aynı dertten yakınmışlar..Bu kitap hakkında düşüncelerim çok ama bunlar negatif yönde; aklıma ilk gelenlerde bunu hazırlamak için ortalıktan fıl-fırtı toplayarak hazırlanmış olduğu.. Belkide bu kitabın hazırlanışında baskı hataları yapılmış da olabilir.. Ama ilk düşüncem, son düşüncemden daha inandırıcı geliyor bana..

Rus Tazısı'ndakiler kadar iyi olmasa da ya da ben ondakiler kadar sevemesem de Paviç'in farklı yazın anlayışının ürünü okunmaya değer öykülerden oluşan iyi bir kitap.

Tek boynuzlu at su içtiği ve boynuz suyu karıştırdığı sürece, gözleri bir saydamlık yaratır. İşte orada, o dakikada, o belirli yerde su duru ve içilebilir olduğu sürece, ölümün ardından geleceği avucunda gibi açık ve net görebilirsin. Bunu başarmak için o zaman ırmağın dibinden sana görünecek yüze bakmalısın. Göreceğin şeylere anlamlarını verecek olan odur...

okuduğum süre boyunca hem hiçbişey anlamadım hemde bisürü şey var kitapta.neresi gerçek,neresi uydurma,tarihler,kişiler,olaylar hepsi birbirine geçmiş.ne nerede başlıyor nerede bitiyor hiç belli değil ve uğraşmayın bulamazsınızda...benib gibi çevirmende anlamamış sanırım ama bidefa girmiş artık işin içine ve enaz hasarla ve zamanla kapatmaya çalışmış olayı...bu yüzden Paviçin diğer kitabı istanbulda son aşk hala rafta duruyor.okumaya cesaretim yok valla ne diyim...

Bu kitabı okumakla okumamak arasında hiç bir fark yok, okumayan insan hiç bir şey kaybetmez aksine okuyan kişi vakit kaybeder. Suçu sadece çevirmene atıp sıyrılmak istemiyorum açıkçası, birazda yazarın acemiliği okunuyor kitapta özellikle kitabın kurgusundaki aksaklıklar ve konulardaki alakasızlık bu düşünceyi doğrular nitelikte. Yine de sabırla okuyup bitirdim bu kitabı. Kitaptan akılda kalan bir tek aşağıda ki bölüm var onu da anlayana aşk olsun.

" Tek boynuzlu at su içtiği ve boynuz suyu karıştırdığı sürece, ölümün ardından geleceği avucunda gibi açık ve net görebilirsin. Bunu başarmak için o zaman ırmağın dibinden sana görünecek yüze bakmalısın. Göreceğin şeylere anlamlarını verecek olan odur."

Bu kitabı okumaya çalışmak, bulmaca çözmekten daha zor bence.Çeviri hatası var, o yüzden kitabı anlayamadım, diyeceğim ama hiçbir çevirmenin bu kadar berbatça iş çıkaracağını düşünemiyorum.Kusurun yazarda olduğu su götürmez bir gerçek.Zaten, konudan konuya atlayan, akıcı olmayan bir üslupla yazan, aklından geçenleri tam olarak sayfalara aktaramayan bir yazardan ne beklenir ki!..

Tavsiye etmeyişimi dikkate alırsanız, hem zaman kaybetmemiş, hem de "edebiyat" adını bu kadar basitten anlayan bir yazarla karşılaşmamış olursunuz.

kitaptan hiçbirşey anlamadım desem yalan olmaz herhalde.. ne anlatılmaya çalışıldığı belli değil. çeviri hatası mı yazar gerçekte bu kadar alakasız mı yazdı karar veremedim. istanbul' da son aşktan sonra ikinci hayal kırıklığım...
boşa zaman harcamayın bence okumaya ve anlamaya çalışarak..

Şimdiye kadar okuduğum en anlamsız kitaplardan biriydi diyebilirim konu belli değil bir başlık var birde yazarın içinden gelip öylesine yazdığı sözler konu yok başlangıç belli değil sonuç belli değil okuyanın birşey anlamasına olanak yok bir ara acaba kitabın bazı sayfalarını basmayımı unuttular dedim kendi kendime; okurken çok sıkıldım hiçbir kitabı yarım birakmam diye okuyup bitirdim kitabı kimseye tavsiye etmem.

Yazar ne anlatmaya çalıştığını kendisi de bilmiyor olacak ki kitap sürekli bir yerden bir yere zıplamış. Konusunun ne olduğu belirsiz. Siz ne olduğunu anlamadan kitap bitiyor. İyi yanlarıysa: Yazar akıcı bir üslup kullanmış,çevirisi çok iyi. Başka iyi yanı yok.