Dergide en keyif alarak okuduklarım, yerli yazarların yazdığı "bizi anlatan" makaleler ve denemelerdi. Bunun haricinde kalan tüm yazıların Türkiye toplumu ile ilişki kurulabilir herhangi bir yanı yok. Öte yandan, derginin bu sayısında "Dostluk" temasını işlemek için ağırlıklı olarak Guattari, Deleuze, Derrida vb. postmodern düşünürlere atıf yapan makalelere yer verilmesine anlam veremedim. "Dostluk" gibi bir temayı, kendi düşünsel kaynaklarımız dururken, elin postmodern (yani, ne dedikleri bile anlaşılmayan, anlamak için özel zahmet gerektiren) düşünürleriyle işlemek saçma geldi.
