kahraman philippe ,acıdan zevk alan ,imkansızı seven ve kendine acı çektirenlerin peşinde koşan biri.odile nin ona yaşattığı acıyı oda isabelleye yaşatıyor.eleştirdiği herşeyi kişiliğinin bir parçası haline getirip,karşısındakinede kendisinin yaşadığı azabı yaşatıyor.isabelle bütün kalbiyle bağlı.öyleki kaybetmemek için kabul edilmeyecek durumları kabulleniyor.kitabın adı gibi her dönem ayrı bir duygu iklimi.ve her klasikte olduğu gibi,ahlaksızlaklarıbu denli hoşgörüyle kabul edip yaşamaları benim gibi okuyanlara ters geliyor.sevginin özü sadakat değil mi?ve sevgi bittiğinde bunu açık yüreklilikle söylemek gerekmez mi?en azından hala seven tarafın onuru için.