Ağaç Kovuğundan Öyküler Hakkındaki Yorumlar

Dil hakimiyeti gayet iyi olan okundukça zevk veren bir eser..

Nilgün Bıyıklı'nın, hayatın içinden parçacıkları nevi şahsına münhasır bir üslupla gözlemleyip paylaştığı kitabı. Okuyucuyu hem çocukluğun yarı buruk yarı komik an(ı)larında hem de kurguyla gerçeğin iç içe geçtiği öykücüklerde gezindiriyor.

Kısa öykülerden oluşan, beklenti oluşturan, lakin oluşan beklentiyi yeterince karşılayamayan bir kitap olmasına rağmen, yine de dilinin günlük hayatın içinden olması ve ara sıra esprilerin serpiştirilmesi sayesinde samimi havası ile ilerisi için umut vaat eden bir yazar diye yorumlayabilirim. Kitabın ortalarına geldiğimdeki izlenimimim için, "demini almamış çay lezzetinde" olarak yorumlamıştım. Okumaya devam ettiğimde yazarın kitabı aynı bakış açısından özetleyen bir paragrafına rastladım, aynen aktarayım:
#Alıntı Bknz: Bal,Süt, Yumurta. Her birini ikişler kez izleyip, hiç bir şey anlamamış benden bir tane daha var mıdır bilemem. Her üçünde de konuya ha girdiler, ha girecekler diye peygamber sabrıyla beklerken, sinema salonunun ışıkları yanıvermişti. Çok bozulmuştum. Şimdi ne zaman biri "iyi filmdi, şahaneydi" dese hafiften bir tırsma oluyor bende.
İşte tam da bu sebeple "iyi kitaptı, şahaneydi" demiyorum!
Tırsmayın diye...

Tecrübeyle gelen kıymetli hikayeler..

Modern zaman eleştirisi üzerine bir kitap sanmıştım, ciddi manada hayal kırıklığına uğradım.

Yazarın hikayeleri çok gerçekçi. Çünkü kendisi bir öğretmen. Çünkü öğretmen kısmısı yalan söylemeyi beceremez, söyleyemez.. Misal, siz hiç A ya B diyen bi öğretmen duydunuz mu? Duyamazsınız, çünkü öğretmeler öyledir. Valla şimdi bu yazar dolabın içinde tren beklediğini bile söylese inanınırım.. Öyle yani.

Yazarın kendinden parçalar sunduğu bir kitap olmuş ama kesinlikle sıkılmadım. Hatta kendisiyle oturup bi kahve içme isteği duydum içimde, öyle sıcak ve samimiydi anlatımı. Okunsun.