Oyunun Ontolojisi Hakkındaki Yorumlar

Yücel Dursun'un bu yapıtı Türkçedeki önemli bir boşluğu dolduruyor gerçekten.

Oyun konusunu ontolojik bağlamında inceleyen güzel bir eserdir.

Bu kitap aslında hayatımızın her anının bir oyundan ibaret olduğunu gösteren önemli bir eserdir. Kitabı okurken oyun ve eğlence ilişkisini, oyun oynamanın ne kadar ciddi bir iş olduğunu anlayacaksınız.

Nietczh'den, Heidegger'e, Gadamer'den Huizinga'ya oyun ve varlık felsefelerinin derinlemesine incelendiği bir eser.

Yücel Dursun, çeşitli düşünürlerin oyun hakkındaki düşüncelerini derledikten sonra, oyunun tekrarlı ama aynı olmayan yapısına temas ederek, oyunun ontolojisini çemberin kartezyeni üzerine inşa ederken Lacan'dan feyz alan Badiou’nun “hiçbir şeyi” mevcut kılan yani var eden ontolojisini kullanır. Aslında burada kitabın önsözünde bahsettiği “giriş”i tanımlamakta ve diğer kitaplarına da bir başlangıç yaptığının sinyallerini vermektedir. En verimli döneminde aramızdan ayrılan düşünürümüzün kitapları, söz konusu coğrafyamızda değişen duyularımızla değişmeyeni arayan aklımızın bize denge sağlayacak olan oyunun estetiğini anlamada yol gösterebilecektir. Çünkü kendisinin de dediği gibi “Oyun, hayat denen realitenin bizatihi kendisi”dir.

Oyun kavramının altını, metafizik bir dilin içinden oyuyor Yücel Dursun. Herakleitos'un "zaman (aion) dama oynayan bir çocuk, krallık çocuğundur" sözünün şerhleriyle giriyor, Heidegger'den Huizinga'ya uzanıyor, Gadamer'den Derrida'ya sıçrıyor. Referans isimlerden anlaşılacağı gibi oyun kavramı -Huizinga dışında- bütünüyle ontolojik anlamda işlenmiş durumda. Oyunun ne'liği, oyunun tözü, işlevi gibi tartışmalar derlenip bir sonuca gidilmiş. Poatmodern zamanlarda oldukça gündemde olan oyun-oyunsuluk-oyun içinde oyun gibi kavramlarla ilgilenenler için iyi bir başvuru kaynağı.