Arkadaşım Orhan Kemal ve Mektuplar Hakkındaki Yorumlar

İki yakın dostun yaşanmış anekdotları eşliğinde Orhan Kemal' den gelen mektuplar...Eserlerini yazarken ve yayınlarken yaşadığı zorluklar, kimi zaman kırgınlıkları, geleceğe dair umutları kısacası hayata dair bir çok şey Orhan Kemal' in mektuplarına ve satırlarına sinmiş.Her iki ismi saygıyla anıyorum.

O sevda ki yurt toprak sevgisidir .O sevda ki insan sevgisidir ki katıksız. O Sevda ki namuslu emektir , namuslu emeğin karşılığıdır .O Sevda ki her çeşit zulme başkaldırış , direnmesidir . O sevda ki inanılan , namuslu bilinen inançtan ,yoldan dönmemedir , gelecek güzel günlere inanmadır . O sevda ki renk,din,dil,ırk , mezhep ayırmadan insanlara açılmış kollar olmaktır .Hayınlara ise sıkılmış yumruk!!

Yaşarken ne kadar sıkıntılar çekmişler,yine de yaşam sevinçlerini yitirmemişler.
Güzel insanlar.Onlardan öğreneceğimiz ne çok şey var hayata dair.Sadece eserlerini okumak yetmiyor bazen.Onların iç dünyasını da merak ediyoruz.İyi ki mektupları yayımlanıyor.
Ama günümüzde o eski mektuplaşmalar kalmadı maalesef.

Ağlayarak bitirdiğim "El Kızı" romanından sonra içim ısındı, sevdim Orhan Kemal'i... Acaba nasıl bir insandı? Sevinçleri, öfkeleri, dünya görüşü, ailesi, dostları, hayalleri nelerdi? derken karşıma bu kitap çıktı. iki dostun samimi, sımsıcak mektuplarını; kimi zaman gözlerim yaşararak, kimi zaman gülerek okudum...Peki neden mi Orhan Kemal'i okumalıyız ve tanımalıyız? Orhan Kemal 1969'da davetli olarak Moskova'ya gider ve orada rahatsızlanarak hastaneye kaldırılır. Hastanede onu gururlandıran bir hadiseyi şöyle dile getirir:"Bir de kaldığım hastanenin temizlik işlerine bakan, hatta yerleri paspas eden bir kadının, tercümanimiza benden söz etmesi "Ben onun romanlarını okudum" demesi..." Bir Rus hademe tarafından sevilen,okunan Orhan Kemal...Onu tanımamak sizce de bizim ayıbımız değil mi? Okuyun bu kitabı...Siyasi dar kalıpları bir kenara bırakarak, aydınlarımızın kimine komünist, kimine gerici yaftası vurmadan lütfen okuyun, sadece okuyun...