"Usta"nın ölümü nedeniyle şiir kitaplarını baştan - bilmem kaçıncı kez-okumaya başladım.
Devrimci şiirin küfürle, sloganla yazılan bir şiir olmadığını; devrimci şiirin de belirli bir estetik haz yaratması ve belirli bir söyleyiş özelliğine yaslanması gerektiği düşüncesiyle yazılan şiirler.
Devrimci düşüncenin geleneksel şiirden yararlanılarak anlatılabileceğini
gösteren şiirler.
Fuzuli'nin aruz ölçüsü ile yazılmış bir beyitiyle başlar, varsağılarla devam eder. Divan şiri ile Halk şirinin özelliklerini Marksist düşünce ile harmanlar şairimiz.
'Gündelik Şeyler'i anlatır şiirlerinde: jilet yiyen kız, sorguya götürülen çocuklar, kelepçeli birine şaşkın bakan insanlar,gözlüklü Hamdi işçiler...
