Hangi Batı Hakkındaki Yorumlar

"Medenileşmek Batılılaşmak mı?" üzerine yazılan ve Türk Aydınlarının düştükleri batılı çıkmazını anlamak için güzel kitaplardan biri..Yine o Atilla İlhan klasiği..Bu kitabı her münevver Türk gencinin okuması dileğiyle...

yeni okuduğum bu kitap batı ile bizde yaşanan yenilik anlayışının ne olduğunu ortaya koyuyor.ayrıca batılılaşmadaki anlamın ne olması gerekirken ne anlaşıldığını da gözler önüne seriyor.

Attila İlhan'ın birçok görüşüne katılırım.Entelektüel derinliği en fazla olan modern dönem aydınlarından biriydi.Ancak bu kitapta da görülen hep eleştirdiğim şey: öze dönmekten, kültürümüze,dilimize sahip çıkmaktan bahsederken, teknolojisine ve diğer akıl birikimine sahip çıkmak zorunda olduğumuz Batı medeniyetine bu şekilde abartılı düşmanlık pompalamak.Bu doğru değil.Ne onlara kölelik, ne de taassupçu bir düşmanlık, bizi bir yere götürmüştür ve götürür.

Attila İlhan'ın şiir kitaplarını bir kenara ayırırsak okuduğum ilk kitabı buydu. sonrasında hangi laiklik, hangi edebiyat kitapları geldi. Şu an da Faşizmin ayak sesleri isimli kitabnı okuyorum. gerçekten Türkiye'nin en büyük aydınıydı ve büyük bir vatanseverdi. Nur içinde yatsın...

Attila İlhan, ölümünden derin üzüntü duyduğumuz, yeri doldurulamayacak bir aydın. Onun kitaplarını geç okumaya başladım. Bunda dolayı kendimi şansız hissediyorum. Hangi batı kitabını okuduğumda karşımda farklı bir batı gördüm.Hep özenti içinde baktığımız batıdan çok farklı... Kendimi sorguladım. Batıyı anlama ve anlamladırmada eşsiz bir yapıt. Özellikle günümüzde bu türlü yapıtlar bir daha dikkatle incelenip okunmalıdır. Gelecek kuşaklar buradan hareketle dünyadaki yerini bir daha düşünüp ona göre hareket etmelidir.

Atilla İlhan'ın ilk baskısının 1972 yılında yapılan kitabı.
Kitaptaki düşünceler bugün bile geçerliliğini koruyor ve gelecekte de koruyacak.
Bu kitapta;
1."Niye Milli Mücadele'de bu kadar çok insan öldürdünüz?", "Yazık değil mi masumlara?", "Niye Kıbrıs'a çıkarma yaptınız?" gibi sorular soran bir Fransız'ın "Fransa paraşütçüleriyle Gabon'a niye müdahale etmişti?" tipinde bir soruyla karşılaştığında hemen "-Aaa, o başka!" diyerek içlerine işlemiş olan bugün bile bulunan çifte standartı göreceksiniz.
2.Fransa'daki bir ortaokul tarih kitabının Türkleri tamamen es geçtiğini, sadece bozkırlarda yaşayan çobanlar olarak gösterdiğini okuyacaksınız.(Not:Bugün o tipteki kitaplar ortaokul öğrencilerimize kaynak kitap diye TÜSİAD tarafından Türkçe'ye çevrildi.Hangi akla hizmetse!)
Bazı yorumcular "bunlar bildiğimiz şeyler!", "okumaya gerek yok!" demiş.Ben buna katılmıyorum.Mutlaka bilmediğimiz birşeyler vardır ve gözümüzü açık tutmak için bu gibi eserlerin okunmasını tavsiye ediyorum.

Bu kitabı okuduktan sonra şöyle bir fikre kapılıyor insan: Batı diye bir şey var mı? Batı`yı batı olarak adlandırmamızı sağlayan şey ne? Hangi ortak noktada birleşiyorlar? Batı dediğimiz olgunun tüm çıkarları bir mi? sanatı, sporu, kültürü hep bir mi bu insanların? HAYIR! Batı`yı batı yapan şey emperyalizmdir. tek ortak noktaları budur. hepsinin amacı birilerini bir şekilde sömürmektir. bazen anlaşarak bazen de savaşarak bu sömürü düzenini paylaşırlar. Bizim yıllardır kapısında bekletildiğimiz, hayranlık duyduğumuz, batı batı diye ağaca çıktığımız ülkeler, olgular, insanlar... aslında öyle birşey yok.. hepsi biribirinden farklı, hepsi birbirine özgü, fakat birleştikleri tek bir nokta var: sömürü!

Türkiye’nin 1950’li yıllarda yaşadığı aşağılık duygusunu ve batıya öykünme çabalarını ortaya koyan ve şiddetle eleştiren Attila İlhan’ın klasik bir yapıtı diyebilirim.Kendi yaşantılarını da okuyucuyla paylaşarak kitabı daha okunur ve anlamlı hale getiriyor.Batıya olan öykünmeyi kendi görüşünden hareketle inceliyor.Herkesin okuması gereken ve dersler çıkarması gereken güzel bir kitap.

Türk kültürü Tanzimat siyasetiyle birlikte Batı kültürüne dönerken, ülkenin İslam kaynaklarını yok etmeyi isteyen bir sürü insan tarafından Batıcılık ve kaynağındaki ahlaki yapı övülmeye başlanmıştır. Attila İlhan gibi bazılarınca ise (ki kendisi siyaseten Batıcı bilinen gruptan sayılır) onun gerçek yüzünü ortaya koymaya çalışılmıştır. Orda yaşamış bir aydın olarak iç yapısını eleştirel gözle aktarmıştır. Dejenere olmuş bir kültürün örnek alınamyacağını birtakım önyargılara rağmen savunmaktan geri kalmamıştır. Bu mantıkçılığı ve gerçekçiliği ile benimsenmiştir.