`Hayat can sıkıcı bir tuzaktır. Düşünen bir insan olgunluğa eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istençsiz olarak sanki çıkışı olmayan bir tuzağın içinde gibi hisseder... İşte tıpkı bir hapishanede ortak bir falaketle birbirine bağlı olan insanlar bir arada olduklarında kendilerini nasıl rahat hissederlerse, hayatta da analiz etmeye ve sentezlemeye yatkın insanlar bir araya geldiklerinde, onurlu ve özgür düşüncelerini birbirlerine aktararak vakit geçirdiklerinde bu tuzağın farkına varmazlar` beni etkileyen pasajlardan olup seçimleriminizin tesadüf eseri olmadığını aslında var olma çabamızdan kaynaklandığını ne de güzel ifade etmiş, kısa olmasına rağmen her paragrafta aradığınızı bulabileceğiniz bir çehov öyküsü.