anneliğin 'instamom' etiketiyle taşındığı cafcaflı dünyadan sizi yumuşakça alıp gerçek dünyasına 'uykusuz gecelerine,yalnızlığına,gaz sancılarına,bitmeyen ağlama krizlerine' götüren yalnız değilmişim dedirten otobiyografik roman. yazar 'ben anneliğin en çok muhtaç olma halini sevmedim'derken o kadar haklı ki. kimi yerde ağlatan kimi yerde güldüren Burcu Hemşireniz geçecek bu günler demeyi de ihmal etmiyor :) ve gerçekten zamanla anneliği gerçekleriyle kabul ediyor daha çok seviyorsunuz. ilk kısımda yalnız olmadığınızı beceriksiz değil sadece birçok işle uğraşmanız gerektiğini kavramak da sizi rahatlatıyor. kalemine sağlık