Dürüst olmak gerekirse, ikinci seriyi pek sevemedim. Buna rağmen bir önceki iki kitaptan daha iyiydi bu üçüncüsü. Her neyse, ikinci seride hoşlandığım tek şey birinci seriye yapılan göndermeler sayılabilir. Eğer birinci serinin büyük bir hayranıysanız ve ikinciyi okuyup okumama konusunda kararsızsanız, dürüstçe bir şey söyleyeyim: Matem Bantları’nın son sayfasına dek dayanabilirseniz, eminim hoşunuza gider. Şayet son sözleri okurken içimde anlamsız bir umut doğdu ve duygusallaştım. Onun haricinde kitaptaki kovboy havası ve karakterleri sevmiyorum, ilk seriden ÇOK farklı bir havada.
