Tıpkı Tekeliyet'in ilk cildinde olduğu gibi teorik ve pratik düzlemde bir araştırmaya koyuluyor Küçük... Yine Yeni Orta Çağ'dan ve bu sefer despotizmden farklı olarak Oryantal Despotizm'den yararlanıyor. Bunları gösterirken kimlerden yararlanmıyor ki? Machiavelli, Hobbes, Jean Bodin, Montesqieu, Rousseau ve tabii Camus, Huxley, Orwell ve Sartre'dan da ilham alıyor. Ayrıca tekellerin nasıl devletleştiğini anlatırken iki kumpanyayı örnek gösteriyor ve burada yol göstericilerimiz Smith ve Marks oluyor. Bu ağın tutkallarını da İbraniyet ve özel olarak Sabetayizm çalışmalarıyla deşifre ediyor. Küçük, Nietzche misali, putları devirmeye kaldığı yerden devam ediyor.
