kitapta bahsi geçen kumbahçe mahallesinde doğup büyümüş göçmen bir ailenin kızıyım. bu kitabı okurken kimi zaman gülmekten kimi zaman da hüzünden gözlerim yaşardı, çünkü çocukluğumda evimizi badanaya gelen memet amcanın ve çoğunlukla rumca, biraz da aksanlı türkçe konuşan büyüklerimin ölümsüz hatıraları vardı. o kadar güzel anlatılmış ki, seslerini duyar gibi oldum. ekindeki notları okumak da ayrıca keyifliydi. feyhan hanımın ve baskın beyin ellerine sağlık. ve kitapta adı geçen, geçmeyen tüm büyüklerim nurlar içinde yatsınlar.
