“… beni okuduğun zaman, bu kitabı at — ve çık,” der yazar. Sonra da şunları ekler:
“Kitabım çıkmak arzusu versin isterdim sana, nereden olursa olsun çıkmak; kentinden, ailenden, odandan, düşüncenden. Yanına alma kitabımı.” (s.13)
•
Beklentisiz çıkılan yollar vardır, fazlasıyla karşılar beklentiyi. Bazılarına da beklentiyle çıkarsınız, karşılamaz - yeterli gelmez.
Andre Gide edebiyatın ‘farklı’ çocuklarından. Ona yabancı değilim; ama burada beklentim yüksek olmasından kaynaklı bir nebze mutsuz ayrılma durumumuz oldu sanırım.
•
İlk sayfadan son sayfaya ‘dağınık’ bir kitap imajı veriyor Dünya Nimetleri. Bunu bile isteye yapıp yapmadığı size bağlı.
Notlar, günlükler, geziler - anılar, şiirler - aforizmalar derken eseri sonlandırıyorsunuz.
Biraz Pessoa, biraz Cioran biraz da Bukowski var sanki. Seveceğinizi umut ediyorum.
