Sanatçımız bu yapıtında gündelik yaşamda her an karşılaşabileceğimiz olaylar ve kişilerden söz ediyor. Herkesin yaşamı kendince sorgulayışı vardır. Bu öykülerde yaşamın sorgulanması sorgulanıyor bir bakıma. Gülen yüz, içten bir anlatım. "Aynalar" öyküsü Ahmet Haşim çağrışımı yarattı bende. Bağdat'ın yalnız, kimsesiz ve çirkin çocuğu annesiyle Dicle nehri kıyısında akşamları gezerdi.Onun öyküsünde gündüz yoktur. Çirkinliğini gizlemektir emeli. Bu öykü de yüzündeki iz nedeniyle insanlardan kaçan birini anlatıyor.
Tüm anlatılanlarda biz varız. Toplumun her kesimiznden insanı burada bulabilirsiniz, kendinizi de; ancak üzücü bir not . Kendiniz o öykülerden birinde bulduğunuzda kaçacağınız bir yer kalmayaca. Umarım iç hesaplaşma yaparsınız.
