Eserde; Osmanlı padişahlarının adalet hakkında yapmış oldukları işler kısaca özetlendikten sonra padişahlarca çıkarılan mevzuat derlemesine yer verilmiştir. Ekseriyeti mevzuat derlemesi niteliğinde olduğundan eser akademik nitelikte değildir. Osmanlı Devleti’nde adaletle ilgili düzenlemelerin az sayıda olması, işkencenin hukuki olarak öngörülmesi, suç ve cezaların şahsiliğine aykırı düzenlemelerin mevcudiyeti ve Mecelle gibi hukukun diğer alanlarında tedvin hareketlerinin gerçekleştirilememesi, Osmanlı’da adaletin mülkün temeli olduğu anlayışının sorgulanmasını ve konuya eleştirel şekilde bakılmasını gerektirmektedir. Kanuni Sultan Süleyman’ın Kanunnamesi’nde işkencenin açık bir şekilde delile ulaşma ve ikrarı sağlama aracı olarak öngörülmesi dikkati çekmektedir. Osmanlı’nın ilk dönem padişahlarına dönemlerine dair Avrupa’dan birkaç örnek verilerek Osmanlı’nın adalet anlayışı övülse de bu örnekler son derece sınırlı olup bunları mukayese aracı olarak görmek son derece yanıltıcı olur.
