Şair, çocukluğunu ve bu günün şehir hayatını içine alacak şekilde aşkı işlemektedir. Anlatımı abartısız dingin, yerine göre sade ve minimalist bir çerçeveden işlendiğine şahit olmaktayız. Daha çok aşk teması başat bir unsur olarak kendisini hissettiriyor. Şairimiz aşkı metafizik bir kanat olarak her zaman yanında tutuyor olmalı. Şair, çocuk haliyle bağı bahçeyi, tabiatı özdeşleştirmiş bir nevi. Şair, çocukluğu çiçek desenli koşmalar olarak görmektedir. Tabiatı da içini okuyan aynalar gibi gördüğünü söylesek çok da yanlış olmaz. Tavsiye ederim. İyi okumalar. İlkay Coşkun
