Kimse Hakkındaki Yorumlar

Hakkaride bir mevsim tadında, okunası bir kitap. Yazarı herkes tanımalı tatmalı.

Hakkari'de Bir Mevsim ( O ) adlı eserin devamı sayılan Kimse hiç kimseyle yapılmış bir iç muhasebe öteki benle bir iç savaşın eseri !

Hakkari'de Bir Mevsim'in devamı niteliğinde, okunmalı

Monolog'un diyalog'a dönüştürülme çabaları olarak yazmış kitabın girişinde. Fevkalade bir dönüş olmuş. O Birinci Ses ve İkinci Ses arasındaki konuşmalar çok güzeldi. İç hesaplaşma biraz da.

Edgüsel sancılar devam ediyor.

Ferit Edgü yine kendince anlatmış Hakkari'yi. Hakkari'de Bir Mevsim'den farklı bir kurguya ve anlatıma sahip kitap. Kitabın dili çok akıcı. İyi okumalar.

Kahramanın kendisiyle yaptığı muhasebe ve çatışmalarını çok güzel ifade etmiş

Ferit Edgü'nün kitaplarında kendimden parçalar buluyorum.

Sıra dışı anlatımıyla oldukça etkileyici, kitaplığınızda bulunması gerekenlerden.

Ferit Edgü'nün o harika ve yalın anlatımı ile nasıl bittiğini anlayamacağınız güzel eser.

etkileyici ve kolay okunabilecek bir kitap. çok keyif alarak okudum

oldukça akıcı okunası bir kitap

çok güzel bir hikaye. etkileyici.

Şiirsel dil ve duygusal hikaye. Çok güzel ve etkileyiciydi.

Dili yine şiirsel , yalnızlığın oluşturduğu monolog verilmiş çok güzel yine.

Anlatımı değişik geldi bana. Ama Hakkari'de Bir Mevsim kitabını okumanızı tavsiye ederim.

çok iyi bir yazarımız , güzel bir kitabı. uzun süre önce almama rağmen daha yeni okudum. birkaç saat içerisinde okudum. yavaş yavaş, altına çize çize... değerinin bilinmesi gereken biri, tabii ölmeden önce

Ferit Edgü mükemmel bir yazar. yazdıgı romanları okudum çok akıcı bir dili var elime bi aldım kitabı 1 saate bitti.. çok güzeldi. tavsiye ederm

Hakkari’de Bir Mevsim’den bir yıl önce 1976’da yayımlıyor Kimse’yi. Şöyle bir cümlesi olduğunu hatırlıyorum Edgü’nün:

“Hakkari’de Bir Mevsim(O), Kimse’nin devamı değil; ama yazımını sağlayan, zorunlu kılan.”
•
Güneydoğu’nun ufacık bir köşesini öyle ‘ufak’ sözcüklerle anlatıyor ki bizlere, bizler ne de ‘büyük’ şeyler alıyoruz aslında.
•
“Yakacak bir şey olsun da, tütsün, diyor Birinci Ses.
Tezeğimiz var ya, diyor İkinci Ses.
Hepsini yaktık, diyor Birinci Ses. Tezek mezek yok.
Yarın ne yakacağız? diye soruyor İkinci Ses (kaygılı).
Karları, diyor Birinci Ses.” (eserden)

Böyle bir coğrafyayı anlatacak.
•
İsimlerden bir isim, zamanlardan bir zaman. Gerek var mı sizce adlandırmaya? Edgü’de bunu yapıyor zaten.
•
Onun okuru olmak zor. O zorluğu aşmak beraberinde emek ve çaba gerektiriyor. Ama bir başladığınızda eksikliğini hissediyorsunuz her daim.

Hakkaride Bir Mevsim ile kıyaslandığında çok da etkileyici bir roman değil. Kendi içinde bir bütünlük de yok açıkçası. Kitabın büyük bölümü geçmiş anıların yorumlanması şeklinde geçerken birden günlük olayların olağan anlatımı şekline dönüşüyor. Bu anlatım ise özellikle diğer romanı okuyanlar için tekrar niteliğinde olduğu için özgünlüğünü kaybediyor.

Bu romanda, 'Hakkâri'de Bir Mevsim'in gizemli anlatıcısının, öğretmenlik yaptığı Hakkâri'nin on üç haneli Pirkanis adlı dağ köyünde, kendisiyle yaptığı yalnızlık konuşmalarından oluşuyor. Edgü'nün burada kullandığı 'Birinci Ses' ve 'İkinci Ses' hem birer roman kahramanı, hem de birbirinden farklı düşüncelerin benzer bir hedefe ulaşma çabası olarak okunabilir. Romana, 'Hakkâri'de Bir Mevsim'de, olay örgüsüne yaptığı monologla ulaştığımız kahramanın, anmak, anımsamak, anlamak, sormak ve karşılık aramak gibi konular üzerine, ikinci sesiyle yaptığı diyaloglar veya yalnızlık konuşmaları diyebiliriz.