E-Dergi

Gerçekten oldukça sıkıcı bir girişle başlıyor kitap. Doğa tasvirlerini gereksiz yere uzatmış Namık Kemal. Balzac'ta, Dostoyoveski'de, Puşkin'de de uzun uzun tasvirler var ilk aklıma gelen. Ancak bu kadar sıkıcı değil. Sade bir dille tasvir etmek yerine, hayal gücünü yoracak şekilde ağdalı ve abartılı bir dil var tasvirlerde. Ama kitaba karakterler dahil olmaya başladıkça biraz daha sürükleyici bir hal alıyor. Bir de yazarın eserindeki karakterlere bu kadar düşmanca yaklaştığına başka roman ya da hikayelerde karşılaşmak güç .Adeta Mahpeyker'i tiksinti ile anlatıyor Namık Kemal.

Mahir Kaynak ile yapılan mülakattan oluşan ilk kısım son derece doyurucu olmasına rağmen, Ömer Lüti Mete ile olan kısımda verilen sorular genelde "Bu konuda bilgim yok", "Yakından takip etmedim, ama ..." gibi mütereddit cümlelerle başlıyor.

1960 Anayasası ile 1982 Anayasası arasında karşılaştırma yaparken kendisine yakışmayacak şekilde yanlı bir yaklaşımı var İlber Hoca'nın yakın tarihle ilgili değerlendirmelerde yer yer tutarsızlıklara düştüğü görülüyor. Ancak kitabın son bölümlerinde Türkiye'nin Avrupa devletleri ve komşuları ile ilişkilerini irdelediği bölümde resmen döktürüyor, olağanüstü çarpıcı tespit ve analizleri var. Genel itibarıyla okunması gereken bir kitap diyebiliriz.

Hiçbir yerde baskısı bulunamayan bir kitap, az sayıda basılmış ve fazla ilgi görmediği için de yeni baskısı yapılmamış. Yaklaşık 1 sene aradıktan sonra tesadüfen bir kitabevinde bulabildim. Yakın zamanda suikast olduğu herkes tarafından bilinen ancak ispatlanamayan olayları tekrar hatırlatmış. Bunun dışında özellikle genç nesle Kara Vasıf, Enver Paşa'nın kardeşi Nuri Killigil, eski Ankara vali ve belediye başkanı Nevzat Tandoğan'ın şüpheli ölümlerini hatırlatması açısından önemli bir görevi yerine getiriyor.

Anlattığı zamanın şartlarını zaman zaman unutan bir dili var kitabın. Kitaptaki karakterlerin davranışlarını ve psikolojik çözümlemelerini yaptığınızda günümüz insanları gibi davrandıkları, ilişkilerinin günümüz insanlarınınkine benzediği göze çarpıyor. Romancılık tekniği olarak kusurlu yönleri var. Örneğin "emekli yeniçeri" diyor bir yerde. Bu, o kadar sakat bir tabir ki, Google'da aradığınızda bile yalnızca 8 yerde geçiyor. Emeklilik kavramı bugüne has bir kavram. O gün için kullanmak çok doğru değil. Nasıl o günkü kaptan-ı deryaya "deniz kuvvetleri komutanı" diyemezseniz, "emekli yeniçeri" bir tanımı da yapamazsınız.