E-Dergi

Komikti aslında; insanlar ona bunun imkânsız olduğunu söyledikçe Tom’un onlara yanıldıklarını kanıtlama isteği artıyordu.
Aramayı bilirseniz her gün yaşanacak bir macera vardı.
Okumaya başlamamla birlikte kalbimde bir ritim değişikliğine sebep oldu bu kitap. Başta oldukça hayalperest geldi bana Tom’un düşünceleri. Kitap ilerledikçe kendimi Tom’un heyecanına kaptırmış bulduğumu fark ettim. İçimdeki; “Çocuk bu ya! Nasıl gezsin dünyayı tek başına?..” serzenişleri susmak bilmedi ama kitabın sonunda yazarın yaşam öyküsünü okuyunca “Dur!” dedim kendime, demek ki isteyince oluyormuş. Kitabın kurgusuna çok takıldım ama işleniş biçimi de en az kurgu kadar güzel. Tom’un gezdiği yerlerden sonra oraya özgü şeylerle ilgili ufak bilgiler vermesi (Aslında günlük tutuyor.) estetik zevkin yanı sıra öğretici bir metin niteliği kazandırmış kitaba. Okuyun, okutun derim. Kitapla kalın.

Aşırı yorum mudur yoksa her okuyan da zaten bunu mu anlıyordur bilmiyorum ama hayatın o engebeli, inişli çıkışlı yapısı porselen bir tavşanın yaşam yolculuğuyla gözler önüne serilmiş. Hayatımıza girip çıkan onca insan, sadece kendi algısı kadar hayatımızda iz bırakıyor. Hani “Takıldığımız beş insanın ortalamasıyız.” sözü var ya… İşte, hayatımızı birlikte geçirmek zorunda olduğumuz insanların bizde bıraktığı izlerle, biz olarak kalmaya çalışıp özümüzü unutmadan bir yaşam mücadelesi vermeye çalışıyoruz. Kimi zaman o dayanacak gücü kendimizde bulamadığımızda biri çıkıyor karşımıza -Tabii bu Lucius Clarke olmuyor.- ve kırılan parçalarımızı -şey pardon kırılan kalbimizi- tamir etmeye çalışıyor. O zaman hayata yeniden tutunup kaldığımız yerden devam etmeye başlıyoruz. Kitabın bir diğer efsane olan tarafıysa anlatıları bu kadar gerçekçi kılan resimlerdi. Öylesine derinlerdi ki… Okuyun, okutun.

Çocukların severek takip edeceği bir kitap. Verdiği sosyal mesajla da örnek olacak nitelikte. İçselleştirerek okunduğunda empati becerilerinin gelişeceğini düşünüyorum. Ayrıca plastik atıkların hem bizim hem de doğada yaşayan diğer canlılar için nasıl tehlike oluşturduğunu çok güzel ele almış. Kitapla kalın.

Onu haala seviyodum ama hiç de Büyükmüş gibi gelmiyordu artık. Hatta Öndermiş gibi bile gelmiyodu. Saygısızlık etmek için demiyorum. Ama her şeyden vazgeçmek ve bile bile ölüp gitmek Tilkiler için hiç iyi bi şey deyildi ve ben bööle olcaanı ta kalbimde hissediyodum.
Hikaayenin sonu mutlu olsun istiyosanız, daha iyi İnsanlar olmaya çalışmalısınız.
Kitap bitti ve ben hemen yazarın diğer kitaplarını da almak istiyorum. Hani üslup her şey olmasa da çok şeydir, ya!.. İşte, kitap tam olarak bunun yansıması. Anlatılan hikâyeye aslında hiç de yabancı değiliz ama yazar, hikâyeyi o kadar güzel anlatmış ki diğer kitaplarını da alma isteği uyandırıyor içinizde. Mutlaka okuyun. Öğütlere karnımız tok ama örtülü mesajlara her zaman açığız. Kitapla kalın.

Bir maceranın daha sonuna geldim. Aslında bir değil birden çok macera vardı kitapta. Macera dediğime de bakmayın: Hani toplumun aksayan yönleri, insan olma ve kalma mücadeleleri; tek başına ayakta durmaya çalışan, yeşilin yok edilmesine karşı duran, cinsel istismara uğrayan ama daha ne olduğunu tam olarak anlayamayacak kadar küçük olan, yarım kalmış aşk hikâyelerini tamamlamaya çalışırken başka hikâyeleri yarım bırakan pek çok insanın pek çok hikâyenin sessiz kalmış sesi bu kitap… Hatta nabzı! Nabızla ne demek istediğimi kitabı okuyunca daha iyi anlayacaksınız. Birbiriyle alakası olmayan hikâyeleri hem anlatırken hem de kitabın sonuna doğru öyle güzel bağlamış ki yazar kesinlikle okunmaya değer. Kitapla kalın.