E-Dergi

bir ilk kitap, ilk tanışma. on dört öykülük toplam uçurum seslerinin kaynağına ulaşmak için boşluğa bakanları, hayatla aramdaki makas ne ara bu kadar açılmış diyenleri anlatıyor. geçmiş ile bugünü yoğurarak anlatıyor. kayıpları derin anlatıyor. "teyzeler ve maymunlar", "uzatmalı şüphe" ve özellikle "annemle aramızdaki karpuz kabuğu" çok iyi öyküler. dile hakimiyeti, uzun cümleleri, metaforları, rüyaları kullanması ile parlayan özgün bir kalem okumak çok keyifli. hayal gücü, gerçeküstüne, fantastik damara meyli de güzel. tekrara düşüren son dört öykü olmasa daha iyi olurmuş. iyi ilk kitaplardan. öykü okurları ıskalamasın derim.

sotakis'i çağının önemli kalemlerinden biri yapan, insana dair ufacık bir sorudan bir evren, bir hikaye yaratması. yine küçük bir sorunun peşine takılıp hepimizin zaman zaman aklına gelip de daldığı ihtimaller denizinde kulaç atmış. bir noktada ayrılmış diğer yarımızla karşılaşsak ne hissederiz? gerçekten mutlu muyuz, o seçimlerimiz bizi tatmin etti mi? hayatımız tüm benliğimizle bize ait mi? gibi sorular eşliğinde okunan, ne kadar fantastik olsa da olağanlığını kaybetmeyen sıkı bir roman. sotakis her zamanki gibi zihnimizde koşturuyor. "aslında hepimiz kendi mikrokozmosumuzu yaratıp onun içinde yaşıyoruz." diyor.

yeni bir kalemle tanışmanın karşılığını fazlasıyla veren kitaplardan elmas öfke. sekiz öykülük toplam daha yarısına gelmeden ne yazsa okurum dedirtiyor tentoni için. kişisel felaketlerinin sonrasında adeta araftaki karakterlerinin bocalama evrelerini anlatırken zihinlerinin röntgenini de çekip koyuyor önümüze. üstelik son derece basit ve sadelikle yapıyor bunu. bir sonuca da bağlamıyor. niye bağlasın zaten bu gibi durumlar uzun ve bitmek bilmez döngüler. her öykü çok iyi ama "sümüklü böcekler" kitabın parıldayanı. "gümüş çekiç" de çok iyi. bir öykü kitabı daha varmış. yayımlansada okusak. öykü okurlarına şevkle öneririm.

bizde çok işlenmemiş bir kült ile ilgili on üç öykülük toplam efsaneyi her kalemin kendi bakış açısıyla anlattığı kolektif iş. hazırlayan faruk duman olunca merak etmemek, okumamak zordu. lakin okumak ve bitirmek de zor oldu. zira bunca yazar topluluk etkisi gibi aynı şeyi düşünmüş ve yazmışlar. benzer şekilde yorumlamışlar. çoğunlukla kolaya kaçmışlar. farklı bir bakış açısı ya da özgün denilebilecek bir yorum yok. haliyle bu durum isimler değişse de aynı öyküyü okuyormuş hissi yaratıyor. güzel çaba, iyi deneme ama birkaçı dışında vasat ve kötü öyküler maalesef.

"müzik başlar başlamaz kafamızın içindeki gürültüler susar" diyor sagasti. bach'ın goldberg varyasyonlarından başlayarak çağrışımlarla ilerliyor. yedi bölümden oluşuyor. müziğe, resme dair bolca anektod var. bunlarla da sınırlı kalmıyor. pek çok şeye değiniyor. galeano lezzeti var metinlerde. sanki galeano müzik hakkında bir kitap yazmış gibi. benim gibi müzik delisi olanlar için harikulade bir şölen.