E-Dergi

İlk başta şiirleri çok beğenmedim, Özdemir Asaf'ın yazımına alışamadım. Sıkılıp yarıda bırakmak istedim ama sonrasında ne geleceğini merak ederek okumayı sürdürdüm. İyi ki devam etmişim dedim sonrasında. Çünkü daha sonraki şiirleri en beğendiklerim arasına girdi. Gerçekten her yazarın/şairin yazışı bambaşka. Özellikle serbest şiirde herkesin kendine özel bir şiir kimliğinin olduğunu düşünüyorum. Özdemir Asaf'ın da genellikle olay ve durumları açıklamaya yönelik, basit cümleleri ve kısa kalıpları bana derin kavramları çağrıştırdı. Bu açıdan sevdiğim bir şair oldu.

İnsancıklar'ın Dostoyevski'nin ilk kitabı olduğunu, ve cok karşılaşılmayacak bir şekilde daha ilk kitabından bir üne sahip olduğunu ve onun için "Yeni Gogol doğdu!" dendiğini okuduğumda da çok şaşırdım.
İsminden de anlaşılabileceği gibi, İnsancıklar, küçük insanları anlatıyor. Yoksullukla mücadele eden, paraya yabancı olan insanlar bunlar. Kitabın genel olarak hüzünlü ve karamsar bir havası vardı, Dostoyevski bunu güzel yansıtmış. Ama Makar ve Varenka arasındaki mektuplaşmalar çok güzeldi, her şeye rağmen birbirlerine destek olmaya çalışmaları, birbirlerine olan sevgi, Makar'ın Varenka'ya hitapları (özellikle "güvercinim" :)) bu karamsar havayı bir nebze de olsa hafifletiyordu. Kitabın Varenka'nın gidişi ve Makar'ın çaresizce ona yazdığı mektupla bitmesi çok etkileyiciydi. Kitap boyunca çok bir şey hissetmemiştim ama sonu ile birlikte gerçekten hüzünlendim.

Bu kitabın bende yeri çok ayrı.
Ortaokuldayken Perg Efsaneleri'ni okumaya başladığımda bu seriyi çok sevmiştim. Ama son kitabını hiçbir yerde bulamamıştım. Her zaman sonunu merak etmiştim. Liseye geçtiğimde kütüphanede tevafuken bulduğumda çok sevinip tüm seriyi tekrar okumaya başladım. Ve şimdi Tanrılar Alfabesi'ni bitirdim. Yıllardır seriyi okuyormuş da şimdi bitirmiş gibi hissediyorum.
Gerçekten güzel bir sondu..

İnce bir kitap olmasına rağmen üzerine düşünülecek şeyler çok fazlaydı. Zaman zaman durup o anları kafamda canlandırmaya, olayları idam makhumunun gözlerinden görmeye çalıştım istemsizce. Konu olarak oldukça ilginç.

Klasik bir eser olduğu için almıştım ama her ne kadar "Kitabı ilk sayfalarına göre yargılamayın" deseler de daha fazla devam edemedim. Evet, romanın gidişatından dolayı böyle olaylara yer vermesi gerekiyor olabilirdi ama bu kadar detaylı ve korkunç anlatmayabilirdi. Bence liseden sonra okunmalı.