E-Dergi

Ömer Hayyam'ın kendi el yazması kitabının asırlarca oradan oraya sürüklenişi ve bu zaman zarfında başından geçenler anlatılmış. (Kitap, bu yönüyle İskender Pala'nın Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk adlı eserini hatırlattı.) Sonunda ise Titanik faciasıyla birlikte tarihin derinliklerinde kaybolmasına değinmiş. Değinmiş diyorum ama tabiri caizse geçiştirivermiş. Nizamülmülk-Hayyam-Hasan Sabbah üçlüsünün birbirleriyle ilişkileri, İran'ın yüzyıllar boyu Hayyam'a bakışı, onu kabullenmeyişi, rejim bunalımları... Hepsine dair bilgiler veren güzel bir kitap. Tarihe ilgi duyanlar mutlaka okumalı.

Bu kitapla ilgili söyleyebileceğim; gizem dolu bir satranç takımını yüzyıllar boyu ortaya çıkarma çabaları ve o süreçte insanların başlarından geçen olayların satranç hamleleriyle ifade edilmesi. Güzel bir kitap.

Yazarı bu kitabıyla tanıdım. Baştan sona kadar acıklı bir hikâye. Bir ailenin çöküşünü, hayata yenik düşüp parçalanışını kendine has üslubuyla anlatmış. Ben beğenmedim. Ağır bir bunalım havası var. Okumamakla hiç bir şey kaybetmezsiniz.

Arka kapaktaki 5-6 cümlelik yazı kitabı okumadan önce ilgimi çekmeye ziyadesiyle yetti. Baş kahraman Nicholai Hel oldukça sıradışı bir kişilik. Garip bir tarzı var. Gerçek hayatta da böyle insanlar var mı diye merak ediyorum. Açıkçası ben hayran kaldım. Zekâ ürünü bir kitap. Keşke 8-10 kitaptan oluşan bir seri olsaydı. Bir tanesi tadı damağında bırakıyor. Ayrıca olayları 'Go' oyunu üzerinden yürütmesi akıl dolu. Kısacası favorilerim arasında yerini aldı.

Sabahattin Ali, en sevdiğim iki yerli yazardan biridir. Üstadı anlatmak haddime düşmez. Eşsizdir. Gelelim kitaba; 13 hikaye ve 4 masaldan oluşuyor. Diğerlerinde olduğu gibi bunda da 1940'ların Anadolu'sunun iç burkan manzaraları var. En çok 'Çirkince' adlı öyküden etkilendim. Sırça Köşk de gayet iyiydi. Sosyal mesajları 'Şaaak!' diye patlatmış.