E-Dergi

bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet, bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet
...

"Şiir yazmaktan çok şiir söyleyen bir adamın dizeleri var bu kitapta." diyor şair. Kendini şair olarak görüyor mu bilemem; ama onu müteşair olarak görmediğimiz kesin. Sesiyle bütünleşmiş şiirlerle yön veriyor satırlara. Hüzünlere mesken oluyor yürekler, buğulu bir pencere ardından sokaktan bir neşe geçiyor kimi zaman; ama neşeler sanki hep o buğunun ardında gizleniyor. Hüzün yakışıyor kendisi bilmese de. "Adam gibi" adını vermiş kitabına. Adam gibi Adam diyebiliriz kendi adıyla ortaya çıkardığına. Satın alınmış aşklardan geriye kalan ne varsa onu hüznün potasında erit. varsın gülümsesin geride kalanlar. Sen de gülümse Adam gibi Adam...

İslam edebiyatının en bereketli vadisinde, mesnevi türünden Hamse'siyle üstadlık hırkasını giymiş olan Genceli Nizami'nin Sırlar Hazinesi, adının veciz imzasıyla, hakikat bahçesindeki gömüden inciler, marcanlar, lal ve yakutlar saçar.

Şairin ifadesiyle "Gönlün gizli otağı"ndan devşirilmiş olan bu eser geleneksel şark metinlerindeki ortak özelliklere sadık, gerçeğin şiirsel boyutlarını yansıtır biçimde hikemî bir coşkunlukla kaleme alınmıştır."

Kitabı tanıtan güzel bir kapak yazısı. Üstüne söylenecek çok fazla bir şey yok. İslam edebiyatının hikmetli vadilerinde gezinmek isteyen gönlü güzel, ufku engin insanlara asırlar öncesinden gelmiş bir mektup. Üstünde adınız yazıyor. Açıp okumak isemez misiniz?

"Ey hayat yolculuğunda hayli mesafe kat eden
Cami, daha ne vakte dek
Şiir yazacak, nazımla oynayacaksın?
Ne zamana dek bu vadide kıvranacaksın?

Günahların ağırlığından saçlarına aklar düştü
Bu kısır bilginle kurtuluş umma.
Sadece af dilemeli, estağfirullah'ı
Diline peleseng etmelisin.

Bir nefestir ömür; nefesini de nefsini de
İstiğfar suyu ile yıka.
Sana düşen yeryüzü padişahını
Ululamaktır."

Baharistan yazarı Molla Camî işte böyle nihayet veriyor Salaman ve Absal'a. Yetmiyor onun için alçakgönüllülük. İnsanları ne kadar yola getirse de, onları ne kadar bilginin ve hikmetin aydınlığıyla ışığa kavuştursa da yetmiyor kurtuluşu için bütün bunlar. En azından kendisi böyle düşünüyor. Çağımızda kaldı mı bu kadar alçakgönüllü olan. Kalmadı... Kaldırmadık... Molla Cami'ye rahmet, Salaman ve Absal'ına hürmet...

"Yolunda gitmeyen işler yüzünden huzura kaçan kişi
Derviş değildir; hırkasını çıkarıp atsın.
Büyük deniz bir taş atmakla bulanmaz.
Çirkin bir söz ya da davranışla acı çeken kişi
Küçük bir kaptaki su gibidir.
Zarara uğrayınca sabret
Madem sonu ölümdür dünyanın
Madem toprak olacaksın
Ölmeden önce toprak gibi alçakgönüllü ol!"

"Ayağına ölüm dikeni battığı gün
Keşke felek ecel kılıcını vursaydı boynuma
Ey Sevgili!
Toprak başıma... İşte kabrinin başındayım
Yatağına gül ve nesrin saçılmadan uyuyamazdın sen
Şimdi toprağında dikenler bitiyor."

Molla Camî... Pek çok insan için pek çok şey ifade eden bir bilge kişi. Kimi zaman Arapça öğreten yapıtlarıyla kimi zaman da bilgeliğin ışığını taşıyan kıssalarıyla pek çoğumuzun içinde barındırdığı bir efsane adeta. Salaman ve Absal, Nefâhat'ül-Üns adlı yapıtlarıyla birlikte doğunun o eşsiz bilgeliğini İstanbullara kadar taşıyan bir destan kahramanı belki de. Kiminin zihninde bir medrese hocası, kiminin fikrinde bir mürşit. Düşünceler ve algılayışlar değişik olsa da Molla Camî Türk edebiyatını dolaylı yollardan etkilemiş bir büyük usta. Gülşeninde yanı üzre yatmış uyuyor şimdi. Baharistan'ı okuyup bahar kokulu bir nefesle Fatihanızı yollamanızı bekliyor...