E-Dergi

"İnsanlar yanlış anlar," diyerek vefâtından iki yıl önce, 1914'te divanını yakmıştı Atkaracalarlı Cevriye Bânû. Benzer bir endişe yüzünden İstanbul doğumlu Nimet Gecekuşu (Yıldırım) da 1930'ların başlarında Erzincan'ın bir köyünde canla başla sürdürdüğü köy eğitmenliğini bırakmak zorunda kaldı. Farklı şartlarda da olsa kalem ve kağıtla ilişkilerini korumak için şartları zorlayan iki kadın ...

"Gazze Risâlesi, en modern silahlarla donatılmış İsrail ordusunun uyguladığı soykırımı; savunma hakkı (!) diye meşrulaştıranlar karşısında diz çökmektense ölme/şehit olma hakkını kullanan Filistinli hamile annenin, çocuğun, gencin direniş senfonisidir.

Kudüs, Mekke, Medine, Kurtuba, Kahire, Sarajevo, Kosova, Makedonya, Doğu Türkistan, Tamiller, Arakan ve daha binlerce yerde insanların ötekileştirilerek katledildiği mazlumlar coğrafyasının sembolüdür, Gazze.

Gazze Risâlesi bir bilinç olsun, bir insanlık nefesi olsun diye, insanlığa bir çığlık olsun diye, insanlık vicdanına bir dokunuş olsun diye yazıldı."

Mahmûd Derviş ...

Filistin'de filizlenen "direniş şiiri"nin şâiri ...
Yedi yaşında terk etmek zorunda kaldığı köyüne döndüğüne gördüğü manzara "yok edilmiş"lerden ibaretti ...
Sonrasında, pek çoğu gibi, "kendi ülkesinde mülteci" oldu ..

*

"Atı Neden Yalnız Bıraktın" biyografik bir şiir kitabı ...

Derviş, Semih el-Kâsım'a gönderdiği 22 Eylül 1986 tarihli bir mektupta 80'li yılların başlarından beri bu kitap üzerinde çalıştığını belirtmektedir:

Bosna-Hersek'te 1992-1995 yıllarında acımasız, haksız, ölçüsüz bir savaş yaşandı. Savaş boyunca Batı ve dünya soykırımlara kör, katliamlara sessiz kalmayı tercih etti. Düşman; yaşlı, kadın, çocuk demeden öldürdü. Boşnaklar ise hiçbir zaman düşmanlarına benzemedi. Bizler savaşmadık, sadece kendimizi korumaya çalıştık.

"İlk kitabımda çocuğun gözünden savaşı anlatmaya çalıştım. Bu kitapta da çocuk gözünden mülteci olmayı. Çünkü o iki milyon mülteciden biri de bendim."

"Bizler "onlar"ın ne kadar kötü olabileceklerine dair tahmin bile yürütememiştik. Kimisi buna saflık diyebilir ama değil. En yakın komşumuzun dağa çıkıp bize ateş edebileceğini düşünmemiştik. Ve bu düşünce savaş boyunca bizi "onlar"dan farklı kılan en büyük değerimiz oldu."

"Gün ışığında düşmanların neler yaptığını daha net görebiliyorduk. Ve gördüklerimiz bizi gecenin karanlığından daha çok korkutuyordu."

Altı dakikada yazmış Fatma Bayram, kitaptaki yazıları. Yani "ömrü + altı" dakikada ... Ama biz altı dakikada okumayalım lütfen ...